Oyuncu ve yönetmen Deniz Hamzaoğlu tek kişilik tiyatro oyunu ‘4:48 Psikoz’la sahneye çıkıyor. Hamzaoğlu günümüzün kapitalist dünyası karşısında ağır depresyon geçiren bir entelektüel rolünde. Oyuncu bu depresif yönelişi şöyle açıklıyor: “Bir gün birilerinin kafamıza atom bombası atabileceğini biliyor olmak, herkesin sinirlerini bozuyor. Bu nedenle dünya artık daha öfkeli.”
ÖZEL HABER: ERKUT TEZERDİ
Hayat Şarkısı’, ‘Durak’, ‘Karadayı’ adlı yapımlarda rol alan oyuncu Deniz Hamzaoğlu, şimdi tiyatro sahnesinde. ‘4:48 Psikoz’da hayata karşı savaşmaktan yorulmuş bir karakteri canlandırıyor. Yolu akıl hastanesine oradan da intihara uzanıyor. Hamzaoğlu 60 dakika sahnede tek başına! Kadıköy Entropi Sahne’de tiyatroseverlerle buluşacak olan ‘4:48 Psikoz’, kapitalizmin var ettiği adaletsizliğe karşı entelektüel bireyin isyanını ve bu çarpık sisteme ayak uydurmayı reddedince de yalnızlaşmasını anlatıyor. Oyunun yazarı Sarah Kane, yönetmeni ise Bilge Emin. Yabancı Sahne ekibinin kurucularından Deniz Hamzaoğlu’yla oyunu konuştuk.
‘4:48 Psikoz’u neden sahnelemek istediniz?
Benim öğrencilik yıllarımda okuduğum bir metin… Ve gerçekten sergilenmesi birçok açıdan zor. Geçtiğimiz sezonun sonunda oyun arayışındaydık. Asistanım ‘4:48’ Psikoz’u önerdi. Oyun, intihara giden birinin son bir saatini anlatan bir hikaye.
MODERN İNSANIN CİNNETİ
Oyunun yazarı bir kadın ve genelde şöyle klasik bir algı var: Kadın yazarlar daha çok kadın karakterler tasarlıyor. Veya metni ona göre dokuyor.
Oyuna çok ciddi masa başı çalışması, dramaturji yapıldı. Oyunun yazarı evet bir kadın. Ancak oyun aslında bir kadın metni değil, keza rolün de cinsiyetçi bir tarafı yok. Evrensel bir hikayeyi anlatıyor. Çünkü, hepimizin yaşadığı, modern insanın içine düştüğü yalnızlık, yanılgı, anlık cinnet eğilimlerini net gösteren bir yapıya sahip. Aslında dünyanın şu anki durumu göz önüne alındığında seyircinin karakterle çok ciddi özdeşlik kuracağını düşünüyorum.
Oynadığınız karakter nasıl biri?
Karakterin çok ciddi motivasyon kaybı var. Aşırı depresyon ve şizofreni teşhisiyle akıl hastanesinde tutulan bir karakteri oynuyorum. Evet, yazarın yaşamıyla ilişkili. Fakat ben oynadığım rolü hiçbir zaman Sarah Kane’in kendisi olarak algılamadım. Zaten Kane, ölmeden önce verdiği röportajlarda metinin bir intihar notu olmadığını belirtmiş.
Seyirci bu sıra dışı oyuna geldiğinde ne bulacak?
Bu oyun seyirciyi anlatıyor. Gün içinde sayısız kez karşı karşıya kaldığımız bir ruh durumundan bahsediyorum. Kapitalizm yönetmeye ve yönetilmeye zemin hazırlayan büyük bir çark. İnsanın içini tüketiyor. ‘4:48 Psikoz’u da seçmemizin en büyük nedeni bu. II. Dünya Savaşı sonrası insan figürü vardır ya hani, hep konuşulan, tartışılan. Sanırım bir gün birilerinin kafamıza atom bombası atacağını veya atabileceğini biliyor olmak, herkesin sinirlerini bozuyor. Bu nedenle dünya artık daha sıkışık, daha öfkeli.
'SEYİRCİ SAĞDUYULU OLMAYA YÖNLENDİRİLMELİ'
Ülke adına zor bir süreç geçirdik. Sizce bu konuda tiyatro nasıl bir rol üstlenmeli?
Tiyatro, demokrasiyle var olabilen bir sanattır. Fuaye ekibinden ışıkçısına, aktörüne, kostümcüsü ve yönetmenine kadar bir bütündür. Ve bu bütün tek bir şeye doğru koşar: Anlatmak. Tiyatronun birleştirici, bütünleştirici bir etkisi var. Bu süreçte tiyatroya aslında büyük rol düşüyor. Seyirciyi doğru düşünmeye yönlendirmeli. Sağduyu bu konuda çok önemli.
Hayati Hamzaoğlu’nun oğlusunuz. Babanız sinema alanında bir duayendi. Bu sizi nasıl etkiledi?
Ben her zaman tiyatro için elimden gelenin en iyisini ortaya koymak için uğraştım. Zor yolu tercih ettim. Tiyatro özveri ister. Büyük fedakarlık talep eder. Eş-dost ilişkisiyle yürümez. Ben tiyatroya akademik bir bakış açısıyla devam ettim. Bu nedenle babamın bir etkisi olmadı.
