gideriz nur yolu izde gideriz

taş bağırda, sular dizde gideriz

bir gün akşam olur biz de gideriz

kalır dudaklarda şarkımız bizim

Necip Fazıl

Gökyüzü açılır. Hayret taşar, aşk taşar, dua taşar. Irmaklar akar içimize. Göklerle dolar kalbimiz. Saçlarıyla iz sürer melekler, gariplere yol gösterir. Selama durur zaman. Melekler selama durur.

***

Kalbini özler insan. Doğduğu toprağı, cennetin gölgesinde geçen kayıp zamanları…

Kalbe inşirahla gelen ölümsüzdür. Allah ile meşk eden gariplerin yurdudur kalp. En sevgiliye çağıran hasretin kapısı…

Muhtaçlığı O’nadır garibin, zenginliği O’ndan.

Hüznü, kederi O’nadır, sevinci, hasreti, şükrü O’na.

Yaprak açılır, yıldız kayar, harfler düşer, akşam kızıllığında peygamber hüznü sarar ufku. Gariplerin gözlerinden inen bir damla, umman olur akar gönüllere.

***

Başlayan, hep başlayan, özlenen, hep özlenen, garipler için bir besmeledir hayat.

Gariplerin bağında açan ilk kelimedir hamd. Rahman’dır, Rahim’dir.

Gariplerin duasıdır seher vakitlerinde kalbe düşen.

Fatihadır güneşten önce içimizi aydınlatan tebessüm.

Gökyüzü açılır, garipler düşer yola…

***

Hüdâ’ya bir arz-ı niyazdır sözümüz

Amindir, her cümlemizin kalbini Hakk’a bağladığımız hâtime

Garibin dilinden söylenen şarkımız.

Amindir, yağmurun toprağa değdiği ânın kokusuna tanıklığımız.

Sözün güzelinden derlediğimiz kelimelerimiz.

Uzaklığımızı içine alan yakınlıktır garipliğimiz.

Amindir, Şam’ın çarşısına, Buhara’nın yüreğine değen nefesimiz.

Gelişimiz gariptir, hüznümüz garip, gidişimiz garip.

İnsanın içindeki kelime garip.

Amindir, sırrımıza sardığımız yakarış.

Sırrımız garip, Hakk’a bağlanan yol garip.

Yol dediysem, kalbimize açılan gözdür.

Nice alemler görmüş yolculuğumuzun kutlu adımı.

Nicedir göçebe saatlerde unutulan yorgunluğumuz.

Akşamın besmelesi, sabahın fatihasıdır.

İkindinin hatmi gibidir garipliğimiz.

***

Amindir, ilk insan, ilk söz, ilk arz.

Amindir, göğe açılan ellerimiz.

Amindir, ahdimiz, hayatımız.

Aşka sadakatimiz, garipliğimiz amin.