Bu Fenerbahçe taraftarını kalpten götürecek. Daha doğrusu Aykut Kocaman kalpten götürecek. Onun bu aşırı kontrollü halleri; Fenerbahçe’nin dizginlerini çekmesi, sonra da saldım çayıra mevlam kayıra diyerek tamamen serbest bırakması en sonunda taraftarın yüreğine inecek. Aykut Kocaman, Göztepe’nin başında Kadıköy’de Fenerbahçe’nin karşısına çıkmıyor. Hoca artık elinin altında büyük bir güç olduğunu, bunu kullanması gerektiğini anlamalı. Fernandao ile oyunun ilk çeyreğinde golü bulunca rölantiye dönmemeli, tehlikeli bir takım olan Göztepe’yi oyuna ortak etmeden gardını düşürmeli. Ama o bunu yapmıyor. Riskler taşıyan tempolu futbola dönmüyor. Yapmayınca da rakip maça ortak oluyor. Sonrasında da ekstra-ultra performansla 3 puan için yırtınıp duruyorsun.
Fenerbahçe açısından oyunun iki farklı yönü vardı. Poko’nun golünden önce ve Poko’nun golünden sonra. Göztepe golüne kadar, 1-0’ı bulan ve bunun üstüne yatan, hata yapmamak için rsike girmeyen bir Kanarya’ydı bu. Keyif vermeyen, yaratıcılıktan uzak Mehmet Topal- Josef ikilisi ile orta sahayı konuk ekibe teslim eden Fenerbahçe, skoru 1-1’e getiren golü yiyince kendine geldi.
Kocaman başta alması gereken tüm riskleri son yarım saatte aldı. Valbuena ve Soldado’yu aynı anda oyuna soktu. Giuliano’nun sakatlığı nedeniyle Alper’i de sahaya sürdü. Bu hamlelerle Fenerbahçe baskın karaktere dönüştü. Yükselen tempo nedeniyle kalesinde pozisyonlar da verdi, belki 1 puanda da olacaktı ama aldığı bu risk Kocaman’a sonunda 3 puan getirdi. Fenerbahçe’de golün ortasını yapsa da Dirar ile oyundan alınan Aatıf bekleneni vermekten uzaktı. Savunma bloğu yine hata yaptı ki, Göztepe’nin sayısı da Skrtel’in böyle bir hatasından kaynaklandı.
Birkaç cümle de Göztepe’ye. Tamer Tuna’nın öğrencileri ligin en dişli ekiplerinden biri. Takım olarak iyi futbol oynuyorlar. Oyunun büyük bölümünde sahanın hakimiydiler. Ama sorun şu ki Jahoviç gibi bir santrforu olmasına rağmen zor gol buluyorlar. Bal yapmayan arı gibiler. Bu halleri ile şampiyonluk yarışında tutunmaları zor.
