Büyük bir değişim ve dönüşüm döneminin ilk anlarındayız. Yeni yönetim sistemi Türkiye’deki siyaset yapma ve üretme biçimlerini derinden değiştirecek. Yeni sistemin nasıl bir model oluşturduğu anlaşılana kadar, kimilerinin kafası karışık kalmaya devam edecek büyük ihtimal. Örnekse, CHP bir yandan alışıldık negatif muhalefet tarzını sürdürmeye, yavan meşruiyet tartışmalarıyla kendi iç çatışmasını bastırmaya uğraşıyor. Bir yandan da kimi CHP’li aktörler yeni sistemde nasıl tutumlar geliştirmeleri gerektiğini kamuoyunun önünde yüksek sesle tartışmaya çalışıyor. İlginç bir tablo.
CHP yönetiminin kampanya boyunca ürettiği onca yanıltma ve yön saptırma elini kolunu bağlayacaktır hiç kuşkusuz. Gerçekte olmayan o kadar çok tehlikeye işaret ettiler, o kadar çok kabus senaryosu ürettiler ki şimdi yeni sistemde iktidara talip olmaya çalışırken epeyce bir siyasi manevra yapmaları gerekecek. CHP’deki muhalif aktör ve gruplar ise bir an önce yeni duruma uyumlanma ve kendi senaryolarını dikte etme çabasında. İlginç olduğu kadar, tuhaf da bir tablo.
***
Yüzde 48.59’un tetiklediği pek çok hayal var kuşkusuz. Bunu homojenleşmiş bir tepki varsayıp 2019 seçimlerine tahvil etme çabası. Diğer yanda da Ak Parti için üretilen sözde gerileyiş senaryoları. Kentli ve eğitimli seçmen güzellemelerinin ardı sıra salınan kibirli yorumlar. Yeni bir 7 Haziran sarhoşluğu belki de. Oysa halk oylaması sonuçları üzerine çok erken ve aceleci analizler yapıldığı kanısındayım ben.
Bu erken ve aceleci analizler kısa vadede pek çok siyasi tutum üretilmesine yol açabilir. Ama bu tutumlar uzun vadede istenen sonuçları vermeyebilir. Kampanya süreci boyunca yeni sistemin neler getireceği, neleri değiştireceği üzerine ayrıntılı yazılar yazmaya özen gösterdim. Neden? Yeni sistemin getireceklerini, yol açacağı değişim ve dönüşümleri içselleştirmeden, bu sisteme ilişkin bir siyasi tutum geliştirmek imkansız da ondan.
Oysa ‘Evet’ ve ‘Hayır’ oylarının niteliği konusundaki analizler çok kaba bir hedef gözetiyor: 2019’da nasıl bir aday çıkarırsak Tayyip Erdoğan’ın bir kez daha seçilmesine engel olabiliriz? Ne kadar safdil bir tutum. Çocukça demek istemiyorum, ama son yıllarda pek çok muhalif kesimin savrulduğu yüzeyselliğin yansıması bu esasen. İnadın ve temenninin bir siyasi tutuma dönüşmüş hali. Bakmayın ardındaki cafcaflı kavramlara, kocaman laflara, bu tekil hedefin bir siyasi körleşme hali olduğunu bile anlayamıyor muhalif kesimler.
Bu tekil rüya sayısız ütopya üretip dururken, Kılıçdaroğlu ve Baykal da kendi manevra alanlarını tahkim edecek hamleler yapıp duruyor ardı sıra. Homojen ‘Hayır’ algısını kendi siyasi gelecekleri için yönetmeye çalışıyorlar haklı olarak. Homojen ‘Hayır’ yanılsaması bir süre daha iş görür, ardından temenniler yerini gerçeklere bırakmaya başlar. Şimdiden söylemiş olayım da sonra kimse üzülmesin.
***
‘Hayır’ oylarına heterojen bir yapı atfedip buradan siyaset çıkarmaya çalışanların durumu ise daha zor. Homojenlik algısında hiç değilse ütopyaya yer var. Heterojen bir yapıyı aynı değerler etrafında birleştirip buradan bir yürütme modeli çıkarmak ve bu yürütme modeline bir cumhurbaşkanı adayı bulmak daha da zorlu bir çaba. Çelişkin unsurları bir arada tutmanın yolunu bulacak, sonra da partiler üstü bir aktöre bunu taşıtacaksınız. Şimdiden kolay gelsin.
Dönelim gerçeklere. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Ak Parti’ye dönmüş olması çok önemli siyasi sonuçlar barındırıyor. Erdoğan yakın gelecekte Ak Parti Genel Başkanı seçilecek. Topyekun bir yenilenme başlayacak. Yeni sistemde partilerin ve TBMM’nin işlevsizleşeceğini iddia edenler fena halde yanılıyor. Türkiye’de partiler de parti teşkilatları da siyasetin temel belirleyenlerinden biridir. Siyaset teşkilatta başlar, teşkilatla yapılır. Erdoğan’ın Genel Başkanlığındaki Ak Parti kısa süre içinde yeni bir dinamizm yakalayacak ve bugüne kadar neden alternatifsiz iktidar adayı olduğunu bir kez daha kanıtlayacak. Meraklılarına duyurmuş olayım.
