Yeni fotoğraf sergisini Şubat ayında sanatseverlerle buluşturmaya hazırlanan Coşar Kulaksız “Hayatın unutmak ve hatırlamak arasında gidip gelen bir oyun olduğuna inanıyorum. Bu oyunu oynamama en yardımcı olan aygıt ve sanat fotoğraf” diyor.
NİL ÖZER
Fotoğraflarıyla birçok ulusal ve uluslararası yarışmalarda ödül kazanan fotoğraf sanatçısı, küratör ve şair Coşar Kulaksız, 18 Şubat’ta Teşvikiye Işık Galeri’de ‘Unuttuklarımızı Özlediğimiz Hatırladıklarımızdan Uzaklaştığımız Bir Oyun Bu’ adlı kitabının sergisini açmaya hazırlanıyor. Sergide, 88 fotoğraf ve yazdığı kısa şiirleriyle sanatseverlerle buluşacak olan sanatçı fotoğrafçı bir aileden geldiği, usta sanatçı A.Halim Kulaksız’ın oğlu olduğu için kendisini şanslı görüyor. İnsanların hayatı hep yatay ve belli bir formattan görmeye alıştığını düşünen Coşar Kulaksız, çalışmalarında dar ve dik panoramalara odaklanarak kendisini ifade etmeye çalışıyor.
Profesyonel anlamda ne kadar zamandan beri fotoğraf çekiyorsunuz?
Sanırım profesyonel başlangıcım 1990’lı yılların başında lisemizdeki derginin, Işık Dergisi’nin fotoğrafçısı olmama dayanıyor. Daha sonra yine 1990’larda Amerika’da üniversite gazetemiz, Daily Targum’da (ki tirajı 20 bin olan bir gazeteydi) fotoğrafçıydım. Ama meslek ve aile icabı fotoğrafın hep içindeydim diyebilirim.
Coşar Kulaksız
Fotoğrafların bir hikâyesi var mı?
Hayatı hep yatay ve belli bir formattan görmeye alışığız ve şartlanmışız. Ben ise çok dar ve dik panoramalar ile kendimi ifade etmeyi tercih ediyorum ve aslında bu şekilde o görüntü ile ilgili fikrimin vücut bulduğuna inanıyorum. Ayrıca benim için renkli veya siyah beyaz diye de bir ayrım yok. İyi bir kurgu ile form neyi gerektiriyorsa öyle ifade edilmeli. Bu arada genel eğilimim siyah beyazdan yana.
18 Şubat’ta kitabınızın sergisi olacak. Sanatseverler bu sergide neler bulacak?
Hayatın kendisi gibi pek başı sonu belli olmayan sıra dışı konseptli bir sergi izleyicileri bekliyor. Bu serginin küratörlüğünü, kitabımın da editoryal konseptini yaratmış olan Sayın Bülent Erkmen yapıyor. İçerik bağlamında, hayatın unutmak ve hatırlamak arasında gidip gelen bir oyun olduğuna inanıyorum. Bu oyunu da oynamama en yardımcı olan aygıt ve sanat fotoğraf . Çünkü zihnin çalışmasına çok yakın olarak fotoğrafta da her şey bir çerçeve halindeki imaj ile kaydedilir. Tıpkı anılarımız gibi. Bazen bir koku, bir renk, bir mekân, bir iklim bizi unuttuğumuz yerlere ve kişilere geri götürür; bazense zaten hatırladığımız şeyleri o kadar kanıksarız ki iç dünyamızda onlardan uzaklaşırız. Bunlar gelgitler şeklinde devam eder. Birçok insan şikâyet etse de aslında insan olmanın gereği ve anlamıdır bu unutma ve anımsama oyunu. Bu inançla, fotoğraf kadrajını ve kabiliyetlerini kullanarak kendi oyunumu yaratıyorum, en başta kim olduğumu anımsayabilmek için.
Kaç fotoğraf var kitapta? Kısa kısa şiirleriniz de yer alıyor. İleride bir şiir kitabınız da olabilir mi?
Kitabımda 86 fotoğraf var. Kitabın başlığı, önsözü ve sonsözü olmak üzere üç şiirim var. Bu şiirler, kitap ve fotoğraflar izlenip okunursa anlatmak istediğim hikâyenin daha net anlaşılacağını diye düşünüyorum. Kitaptakiler dışında 200’e yakın şiirim var. Hiçbirini yayınlayamadım henüz.
