Elif Uras, farklı coğrafyaların kültürel izlerini harmanlayarak oluşturduğu ve ‘Kaynak’ adını verdiği monografi çalışmasını anlattı: İznik seramiğinden Çin heykeline kadar birbirinden farklı kültürel referanslar bana kaynak oldu. 2 bin 500 mozaik parçayı bir araya getiren duvar yerleştirmesinde Çinili Köşk’ün dış cephesindeki çinilerden yola çıktım. Kadın, işlerimin merkezinde yer alıyor. Objelerle kadın bedenine yönelik ataerkil tutumu sorguluyorum.
Elif Uras’ın ilk monografisi ile mekana özgü yerleştirmesi ‘Kaynak’ sanatseverlerle buluştu. Sanatçı eserinde İznik seramik geleneği, modern resim, antik Çin ve Yunan heykelleri gibi farklı kültürel referans ve ‘kaynak’lardan beslendiğini söylüyor. Uras’ın yerleştirmesiyle birlikte sanatçının çalışmalarını anlatan monografisi de yayımlandı.
Elif Uras’ın farklı coğrafyaların kültürel izlerinden beslenerek hayata geçirdiği mekana özgü yerleştirmesi ‘Kaynak’ Galata Rum Okulu’nun yanındaki tarihi mekanda sanatsevelerle buluştu. Çeşitli tarihsel ve kültürel referanslardan beslenen Elif Uras çalışmasında ortak miras, kültürel melezlik, üretkenlik, gelenek ve emek gibi kavramlarını sorguluyor. Kale Grubu’nun 2018 yılı için tasarladığı seramik sanatını destekleme projesi kapsamında, Elif Uras’ın ilk monografisi de hayata geçirildi. Editörlüğünü L. İpek Ulusoy Akgül’ün üstlendiği ve Ahu Antmen, Kathy Battista, Amy Smith-Stewart ve Merve Ünsal gibi uluslararası üne sahip yazarların makalelerini içeren kitapta, sanatçının pratiğinin feminist temelleri, seramik çalışmalarında geleneksel tekniklerin kullanımı, özgün desen ve resimleriyle seramik işleri arasındaki ilişki değerlendiriliyor. Uras ile konuştuk...
‘Kaynak’ isimli mekana özgü seramik yerleştirmesinde hangi konuyu işlediniz? Seramik üzerine çalışmanın zorlukları nedir? Nasıl bir eser ortaya çıktı?
Mozaik çinilerden oluşan bir duvar, çeşme işlevi gören seramik tanrıça heykeli ve yine aynı malzemeden ürettiğim çerçevelere yerleştirdiğim desenlerden meydana gelen Kaynak ile ilk monografimi, bu mekanın iki ayrı katında eş zamanlı olarak sunuyoruz. Seramik malzemeyle 10 yılı aşkın bir süredir uğraşıyorum. Bu mecrayı resimlerimle ilişkilendiriyorum. seramikle olan mekansal denemelerimin bir uzantısı olan ve yaklaşık 2 bin 500 mozaik parçayı bir araya getiren duvar yerleştirmesi, Çinili Köşk’ün dış cephesindeki çinilerden yola çıkıyor. Yeni çalışmalarımda da görüleceği gibi, İznik seramik geleneği, modern resim, antik Çin ve Yunan heykelleri gibi farklı kültürel referans ve ‘kaynak’lardan besleniyorum. Aynı zamanda onları harmanlıyor, bunu yaparken yeni bir dil araştırıyorum. Kaynak ismi de yakından incelediğim farklı sanatsal üretimlere işaret ederken aynı zamanda yeni işlerimde seramikle ilişkilenen su ve ışık gibi doğal kaynakları da akla getiriyor.
Son yıllardaki üretimlerinizi konu eden ilk monografiniz de yayımlandı.
Galerist Yayınevi’nden Türkçe ve İngilizce olarak iki ayri dilde basılan, Revolver Publishing’le uluslararası dağıtımı dünyanın farklı noktalarında yapılacak ilk monografim, Ahu Antmen, Amy Smith-Stewart, Kathy Battista ve Merve Ünsal gibi Türk ve uluslararası yazarların katkılarıyla İstanbul ve New York arasındaki çalışmalarıma farklı perspektiflerden bakıyor. Sanatsal üretimimi görsel olarak kapsamlı bir şekilde belgelerken, ilham aldığım kültürel referansların çeşitliliğine de vurgu yapıyor. Bu yayın, bir yandan farklı malzemeler aracılığıyla kadın bedeni ve tecrübesini irdeleyen işlerim arasında bağ kurarken, bir yandan da bunları önemli sosyo-politik referanslarla örüyor.
Hukuk ve ekonomi eğitimi aldıktan sonra farklı bir alana yöneldiniz. Sanat sizi nasıl besliyor?
Matisse ve Cezanne da sanatçı olmadan önce hukuk eğitimi almışlar, bu tip sorular aklıma hep onları getirir. Üniversite eğitimi için ABD’ye gittiğimde iktisat ve uluslararası ilişkiler lisansı yaptım. Ama almak istediğim ilk seçmeli ders görsel sanatlardı. Üniversite sırasında New York’a yaptığım ziyaretler sayesinde güncel sanat bilgim arttı. Columbia Üniversitesi’nde hukuk okudum, bu sırada sanatla ilgili planlar yapmaya başladım. Hukuk eğitimimi tamamladıktan sonra sanat okuluna geri döndüm ve kısa bir sürede orada bir atölyem oldu. Öncelikli olarak resimler ürettim, İznik ziyaretimden sonra seramik üzerine desen çalışma fikri ortaya çıktı. Üretimim son zamanlarla ağrlıklı olarak seramik objeler ve mekânsal çalışmalara evrildi ama resim hep bunlarla diyalog içinde oldu.
