Semadan bize yansıyan, bizi yaşatan, bizi yürüten dermana bin şükürle.

Hayatı ve hakikati düşünmeye, aramaya devam edeceğiz.

Aramak varsa orada hakikate dokunan bir şey vardır. İnsan illaki kaybettiğini aramaz. Bazen kendinde eksik olanı, bazen kendinden olanı, bazen de bizzat kendini arayandır.

Geldiği yerden sırrıyla gelen gidecek yer de bulur. Atacağı adımı hesaplayan, gideceği yeri düşünen ve dahi sonunu hazırlayan hangi sırrın hamalı olabilir?

Bizi diri tutan, vâkıf olamadıklarımız.

Hakikat bize göz kırpan karanlık gibidir. İnsan karanlıkta da insandır.

Hesap kitap eden, hikâyeyi gözden kaçırır. Bazı kitaplar, bazı hitaplar, yalnızca başını eğenlere. Başını kaldırıp semaya bakan özünü gürleştirir, dünyayı aşabilir. Bunun için merdivene, bunun için kutsal kitaplara, bunun için tılsımlı hitaplara ihtiyaç yoktur.

Arayan, kalbini açan, hesap kitap yapmayan… Gökyüzü açılır. Hayret taşar, hilkat taşar. Irmaklar akar içimize. Göklerle dolar kalbimiz…

Can her zaman akar semaya doğru. Hak sevgisidir hakikatin kapısını açan, gönlümüzü gök gibi geniş bir yere taşıyan. Ona yaslanır özümüz, sevgimiz. Biz ellerimizi uzatmadan evvel bize tutunan bir el vardır.

Sırrımızı sıvazlayan bir el vardır. Biz bunu tökezlediğimizde de anlarız, ayaklandığımızda da. Bugün perde ve duvarız, yarın sema ve ateşiz.

Sırrım, ateşim, beni derin tut semalarında.