Mutfaklarımızın vazgeçilmezi, kokusuyla bizi saran tarçının, bir ağacın kabuğundan elde edildiğini biliyor muydunuz? Görünüşte basit bir baharat olsa da, tarçın yapım süreci ustalık, emek ve sabır gerektiren geleneksel bir zanaattır. Özellikle Seylan ve Çin tarçını türlerinin elde ediliş yöntemleri, bu eşsiz lezzetin soframıza ulaşana kadarki serüvenini gözler önüne seriyor. İşte tarçın ağacının kabuğundan o meşhur baharatın elde edilme süreci...
AĞAÇ KABUKLARI SOYULUYOR
Tarçın yapım süreci, genellikle 2-3 yaşındaki genç tarçın ağaçlarının veya filizlerinin hasat edilmesiyle başlar. Hasat edilen ağaçların dış kabuğu (kambiyumu) dikkatlice soyulur ve atılır. Asıl değerli olan, ağacın gövdesi ile dış kabuk arasında kalan iç kabuk kısmıdır. Ustalar, bu ince ve yumuşak iç kabuğu, özel bıçaklar yardımıyla nazikçe sıyırarak uzun şeritler halinde çıkarırlar. Çıkarılan bu ince kabuk şeritleri kurumaya bırakılır. Kuruma süreci ilerledikçe, kabuk doğal olarak büzülür ve uçları içeri doğru kıvrılarak hepimizin bildiği rulo (çubuk) tarçın şeklini alır. Seylan tarçınında, en kaliteli baharatı elde etmek için bu ince iç kabuk şeritleri iç içe konularak daha kalın, çok katmanlı rulolar oluşturulabilir.
Bu özenli süreç, tarçının eşsiz kokusunu ve lezzetini korumasını sağlarken, mutfaklarımızın vazgeçilmezi olan baharatın nihai formunu almasını mümkün kılar.
