Bugün bir masal geldi aklıma, Hind’de de var kesinlikle, Ezop da almış oradan, dilimde de şiir olmuş anlata anlata…

Mevzûmuzun bugün yaşadıklarımızla sanırım bir ilgisi olmasa da onu küçüklere değil de bugün büyüklere anlatmak istedim nedense:

Avluda gezinirmiş bir horozla, bir eşek
Köylü de yatıyormuş çiftlikte yorgan döşek
Ormanların kralı aslan bir gün acıkmış
Yenecek her bir şeyin tadına çoktan bakmış
Oturdukça esnemiş esnedikçe acıkmış
Açlıktan neredeyse safralar kusacakmış
Bakmış böyle süremez, çıkmak gerek ormandan
Başka avlar bulmalı düşmeden tüm dermandan
Çıkıp kararlı aslan yolu yola eklermiş
O yollardan biri de bizim avluya varmış
Bakmış koca bir eşek avluda gezer durur
Avlanması pek kolay midesine bir gurur
Aç aslan yaklaşırken yavaş yavaş avluya
Eşek onu görünce başlamış anırmaya
Eşeğin anırması aslanı pek kızdırmış
Kükreyip de cihana yeni nota yazdırmış
Bizim eşek korkudan başlamış titremeye
Bunu gören horozsa hazırmış öttürmeye
Horoz ötünce aslan birdenbire çok korkmuş
Can havliyle öylece ormana doğru koşmuş
Sahibini dev sanmış görmeyince o sesin
Ensesinde hissetmiş heyulanın nefesin
Aslanın kaçtığını görünce korkak eşek:
“Küçümen bir horozdan kaçana kötek gerek”
“Çiftemin kudretiyle kırsam o dişlerini
Dünya tarihe geçsin eşeğin işlerini”
“Kral olmak kolay mı layığım düşlerime
Âlem hayrandır benim tatlı gülüşlerime”
…
Aslanın arkasından keyifle koşan eşek
Az sonra sofrasında aslana olmuş yemek

Siz, siz olun dostlarım; horozlardan korkan aslanların peşinden koşturmayın eşek gibi…

Horozun da, eşeğin de vardır elbet bir medyası; lakin aslan, âşinâ olduğu sesin tiryakisi…