Türkiye’yi hedef alan terör saldırıları zincirinin aynı zamanda terörden öte bir anlam ve amaç taşıdığı ortadadır. Yalnızca bir örgütün tek bir amacı için yapılan saldırılar boyutu Ankara katliamında zaten aşılmıştı. İstanbul’da, akla ilk gelen sembol mekanlardan birisi olan İstiklal Caddesi’ne ulaşan terör ise bütün sembollerin hedef alınma cesaretini ortaya koyuyor. Eylemlerle PKK’nın veya IŞİD’in amaçlarının hesabı görülmüyor; topyekün demokratik hukuk düzeni temellerine atış yapılıyor.

İstiklal Caddesi katliamından sonra da Türkiye’nin yapacakları değişmiyor. İçeride terörle daha teknik ve kararlı mücadele dışarıda devam etmelidir. İçerideki bu stratejiye de dışarıda düşman azaltma politikası mutlaka eklenmelidir. Türkiye’nin güvenliği müttefik veya eski dost bütün ülkelerin oluşturduğu atmosferdeki oksijeni artırmaktan geçiyor. Daha çok ama anlamlı uluslararası dayanışma üretmek, sınırımızın dışında her alanda istihbarat ve bilgi paylaşımıyla terör örgütlerinin alanını daraltmak zorundayız. Bu çapta bir terör saldırısıyla hiçbir ülke tek başına mücadele edemez, bunu görmeliyiz. Unutmayalım ki dünyanın en büyük iki terör örgütüyle mücadele eden tek ülke durumundayız. Bu küresel nitelikteki saldırıya karşı küresel ittifak aramak ve bunu temin etmek hakkımız olduğu kadar zorunluluğumuzdu r.

İstikrarsız ve güvenlik problemi yüksek bir Türkiye’nin bölge ve Avrupa için telafisi imkansız bir risk olduğunu anlatmamız gerekiyor. Özellikle Avrupa Birliği’nin mülteci konusuna verdiği önemden daha fazlasını Türkiye’nin yaşamakta olduğu terör probleminde hassasiyetimizi paylaşmak konusunda göstermesi gereğine ikna olmasını sağlamamız da gerekiyor.