Adana'da yaşayan 6 yaşındaki Cihan Taş, skolyoz (omurga eğriliği) hastalığıyla mücadele ediyor. Oğlunun her biri 260 bin lira olan 5 ameliyatı olmaması halinde felç kalacağını söyleyen baba Süphan Taş ise "Oğlum gözümün önünde eriyor. Bize yardım eli uzatsınlar" diyor...
Seyhan ilçesi Gürselpaşa Mahallesi’nde yaşayan 5 çocuklu Süphan-Remziye Taş çiftinin en küçük çocukları Cihan Taş, skolyoz hastası olarak dünyaya geldi. Çift, oğullarını Ankara’ya götürerek çok sayıda doktorla görüştü. Daha sonra döndükleri Adana'da Cihan'ı özel bir hastanede 4 kez ameliyat ettirdi. Ancak Cihan'ın sağlık durumu daha da kötüye gitti. Günden güne omurgasındaki eğrilik artan Cihan, çektiği ağrılar nedeniyle geceleri uyuyamamaya başladı.
Oğlunun çektiği acılara derman olamadığı için kendisini çaresiz hissettiğini söyleyen inşaat işçisi baba Taş, son olarak İstanbul’da bir hastaneye gittiklerini, buradaki uzman doktorun kendilerine ameliyat için olumlu yanıt verdiğini kaydetti.
AMELİYATLARIN HER BİRİ 260 BİN LİRA
Doktorun Cihan’ı iyileştirebileceğini söylemesi üzerine büyük mutluluk yaşadığını ancak ameliyat için istenen ücret karşılığında hayallerinin yıkıldığını dile getiren Süphan Taş, "Bu hastanenin ekibi çocuğumu iyileştirebilir. Fakat ameliyatların her birinin maliyeti 260 bin liradan başlıyor. Cihan’ın iyileşmesi için 17 yaşına kadar 5 kez ameliyat olması gerekiyor. Ben inşaat işçisiyim. Bu parayı karşılayacak durumum yok. Ne yapacağımı bilmiyorum? Çocuğum gözlerimin önünde eriyor. Ameliyat olmazsa felç kalacak. Bize yardım etsinler, sesimizi duysunlar” diye konuştu.
‘ACIYAN GÖZLERLE ONA BAKILMASI BENİ YARALIYOR’
Cihan’ın iyileşmesi için her gün dua ettiğini belirten anne Remziye Taş da oğlunun gece uyumakta zorlandığını ve acılar çektiğini söyledi. Acılarla geçen bir yaşamın oğlu için çok zor olduğunu dile getiren anne Taş şöyle konuştu:
"Sayın Cumhurbaşkanımızdan, devlet büyüklerimizden, hayırsever iş insanlarından, sanatçılardan ve halkımızdan destek bekliyoruz. Oğlumun sağlıklı bir şekilde büyümesi ve yaşıtları gibi hareketli yaşamasını istiyorum. Özellikle dışarı çıktığımızda acıyan gözlerin ona bakması beni yaralıyor.”
Küçük Cihan da diğer çocuklar gibi koşup, oynamak istediğini söyledi.
