ESAT YILMAER
İlk maçta elde edilen 3-0'lık galibiyet, belli ki Grasshoppers karşılaşmasını Fenerbahçe için bir hazırlık maçına dönüştürmüş. Al gülüm, ver gülüm idare edelim maç bitsin gitsin havasında herkes. Rakip Grasshoppers'in de bir şey yapma niyeti ve kapasitesi yok. Onlar daha çok haftasonunu kendi liglerinde oynayacakları maçı düşünüyorlar.
Ancak şartlar ne olsun Zürih'i Kadıköy'e dönüştüren Fenerbahçe taraftarının takımından beklentisi her zaman olduğu gibi büyük. Sahada mücadele eden, koşan, iyi futbol oynayan ve bunu bekleyen bir grup var tribünlerde. Ama maça baktığımızda ilk yarı Fenerbahçe'nin ne futbol oynamaya ne de rakip kaleye pozisyon üretmeye niyeti vardı.
Kapanan rakipler karşısında ilk 45 dakikada Grasshoppers kalecisinin sadece bir kez yoklanması bunun en açık göstergesi. Şimdi burada dilerseniz Dick Advocaat'ın takımı ile Pereira'nın Fenerbahçe'sini bir kıyaslayalım. Değişen ne? Pek fazla bir şey yok, son 70 dakikaya kadar mehter takımı düzeni 'iki ileri, bir geri' devam ediyor. Açık söylüyorum: Pereira'nın savunma kurgusu daha derli toplu görüntü veriyor. Grasshoppers gibi Türkiye Ligi'nde sıradan bir takım olacak rakip bile zaman zaman savunmanın arkasına kaçıp kanatlardan etkili gelebiliyorsa varın gerisini siz düşünün.
AATIF İLE İŞLER DEĞİŞTİ
Başakşehir maçında Advocaat'ın rotasyon merakının fazla olduğunu vurgulamıştık. Bu maçta da birçok değişiklik gördük. İlk kez 11'de olan Van Persie, ileri uçta yalnızları oynarken, bir orta alan lideri bulunamadı. Kapanan savunmayı açamayan Fenerbahçe ancak Aatıf'in oyuna girişinden sonra etkili olabildi.
İleride adam besleyebilecek, topu kanada yönlendirebilecek bir oyuncu varken, onu kulübede bırakmak nasıl bir mantıktır anlayan varsa bana açıklasın. Nitekim Aatıf oyuna girdikten sonra top kanatlara taşındı, Van Der Wiel'in etkisi arttı. Fernandao ve Stoch da tatsız geceye golleriyle renk katan isimler oldular. Ama bu futbol Fenerbahçe'yi nereye götürür? İşte o tartışılır. Her zaman karşılarında böyle bir takım bulamazlar.
