Türkiye'nin en önemli tarım merkezlerinden biri olan Aydın'da, hem iç piyasa hem de ihracat için kritik öneme sahip domates hasadı, mevsim normallerinin üzerindeki "çöl sıcakları" altında devam ediyor. Termometrelerin 45 dereceyi gösterdiği Aydın Ovası'nda, domates işçileri adeta zamana karşı yarışarak ekmek parası kazanıyor.
GÜNEŞ DOĞMADAN BAŞLAYAN VE ÖĞLEN BİTEN MESAİ
Aşırı sıcaklar nedeniyle çalışma saatleri oldukça kısıtlı. İşçiler, günün en serin zamanını değerlendirmek için sabah saat 06:00'da tarlanın yolunu tutuyor. Güneşin yakıcı etkisinin en tepeye çıktığı öğlen saat 12:00'de ise mesai sona eriyor. Günde sadece 6 saat çalışabilen işçiler, bu kısa sürede maksimum verimle çalışmak zorunda.
Motorlu araçların bile hararet yaptığı bu zorlu koşullarda çalışmanın güçlüğüne dikkat çeken tecrübeli işçiler, duygularını şu sözlerle ifade ediyor: "Aydın’da yaz döneminde tarım işi yapmak dünyanın en zor işlerinden biridir. Teknoloji ve sanayi ne kadar gelişirse gelişsin insan eli olmadan tarım yapılmıyor. Zor bir işimiz var ama alnımızın teriyle ekmeğimizi kazandığımız için mutluyuz."
GÜNLÜK YEVMİYELER 1500 TL'YE ULAŞIYOR
Aydın'ın Köşk ilçesine bağlı Çiftlik Mahallesi gibi önemli üretim merkezlerinde her gün tonlarca domates toplanıyor. Bu yoğun emek gerektiren işte, kadınlara günlük bin TL yevmiye ödenirken, toplanan domates selelerini traktörlere taşıyan erkek işçilerin yevmiyesi ise bin 500 TL'yi buluyor.
Tarlada çalışan işçilerden Hülya Aydın, yaşadıkları zorlukları şöyle anlatıyor: "Sabah 06.00’da tarlaya gelip işe başlıyoruz. Hava çok sıcak olduğu için öğlen saatlerinde bırakıyoruz. Güneş yükseldikçe çalışmak daha da zorlaşıyor, nefes almak bile güçleşiyor. Ama ekmeğimizi buradan kazanıyoruz, mecburuz. Emekliliğimiz yok, günlük yevmiye için çalışmak zorundayız. Domatesin dikiminden çapalama ve toplamaya kadar her aşamada biz varız."
Tarladaki bir diğer emekçi Oğulcan Alyanak ise yük taşımanın zorluklarına dikkat çekiyor: "Kadınların topladığı domatesleri sırtımızda traktöre taşıyoruz. Her seferinde 20-25 kilo yük kaldırıyoruz. Tepemizde güneş sırtımızda ise domates kasalarıyla gidip geliyoruz. Yük taşımak hem belimizi hem de dizlerimizi çok zorluyor. Ama ertesi sabah yine gün doğmadan burada oluyoruz. Sıcağa, yorgunluğa, toz- toprağa rağmen ekmeğimizi kazanmak için tarlaya alın teri döküyoruz."
