Öncelikle, bu yazı vesilesiyle bana yapıcı ve içten geri dönüşler sunan herkese teşekkür ederim.
Hayatta bazı adımlar vardır ki âdet gereği değil, gönülden atılır. İşte ben de kalpten bildiğim bu yolda ilerlerken yanımda duran, el veren insanlara her birine ulaşmak mümkün olmasa da teşekkürlerimi sunmak istiyorum.
Cesaret veren dostlara ve büyüklerimin he birine ayrı ayrı teşekkür ediyorum.
Amacım, geleceğin Türkiye’sine motosiklet kültürünü tanıtırken, bizi biz yapan temel değerleri hatırlatmak…
Elbette haddimi aşmadan
Kitap okuma oranının, hatta birkaç paragrafı aşan bir yazıyı okuma alışkanlığının her geçen gün azaldığını gözlemliyoruz. Bu nedenle günümüz gençlerinin, Ulu Önder Atatürk’ün Nutuk’unu ya da Kazım Karabekir Paşa’nın günlüklerini hakkıyla okuyabileceğine dair umudum azalıyor.
Yazılarımda bu gerçeği göz önünde bulundurarak, elimden geldiğince tarihsel ve kültürel arka planları sizlerle paylaşmaya çalışacağım.
“Hayal kuran insan hedef koyar…” İşte bu bağlamda, bugün sizlere Türkiye’nin dört bir yanında görev yapan polis teşkilatımızın önleyici timlerinden motosikletli Yunus Birimini ve onların vazgeçilmez yol arkadaşı olan BMW motosikletleri tanıtmak istiyorum.
Kimileri için BMW motosikletleri, İkinci Dünya Savaşı’nın karanlık geçmişiyle anılsa da; benim için Türk polisinin çocuklara ve gençlere “Ben buradayım” deme şeklidir.
Yüksek donanımlı eğitim süreçleriyle dünya standartlarında yetiştirilen motosikletli polislerimiz, doğru konumlandırmalar sayesinde vatandaşına güven, suçluya ise korku veren simgeler haline gelmiştir.
Son 13 yılda Türkiye’nin büyükşehir yapısında yaşanan dönüşümle birlikte, hem önleyici hem de koruyucu kolluk gücüne duyulan ihtiyaç artmış; Emniyet Genel Müdürlüğü, Yunus eğitimlerini bu doğrultuda geliştirmiştir.
Özellikle yüksek cc’li BMW GS modelleri, suçun önlenmesinde ciddi katkılar sunmuş, birçok vakada hızlı ve etkili çözümler sağlamıştır.
Sadece görev yapan polisimize yedek parça konusunda gereken destek zaman zaman zorlayıcı hale gelmiş olsa da, umarım bu konuda iyi bir motorcu olan İçişleri Bakanımız Sayın Ali Yerlikaya bir çözüm geliştirir.
Bu vesileyle, pandemi sonrası İstanbul Emniyeti ile birlikte oğluma yaptığım küçük bir sürprizi de paylaşmak istiyorum.
2020 Eylül ayında, oğlumun doğum gününü çok özel bir şekilde kutladık. Yunus motosikletleriyle hem küçük bir tur attılar hem de teşkilatı, oğlumun yüzlerce sorusuna sabırla yanıt vererek anlattılar. Hatta bu anlar ulusal televizyonda da yayınlandı. Onun gözlerindeki mutluluğu görmek, sadece bir babayı değil, bir vatandaşı da derinden etkiledi.
Biliyorum ki benim çocuğuma olduğu gibi, pek çok çocuğa da bu tür sürprizler yapılıyor. İşte bu insani dokunuşlar, genç neslin hem devlete hem de polis teşkilatına daha büyük bir güven ve sevgiyle bağlanmasına vesile oluyor.
Polis ile sade vatandaş arasındaki ilişki ne kadar samimi ve sağlam olursa, toplumun temelleri de o kadar güvenli olur. Bu bağın güçlenmesi, sadece emniyet değil, aynı zamanda toplumsal huzur demektir.
Unutulmaması gereken bir diğer kare de Hatay depremi sonrasında yaşandı.
Polis Özel Harekât (PÖH) timlerinin motosikletlerle yaptığı motocross tipi devriyeler, hem kurtarma ekiplerine hem de depremzedelere inanılmaz bir güven verdi. Karanlıkta onların ışığı umut oldu; egzoz sesleri, âdeta bir Bozkurt ulumasına dönüşüp görevlerine devam etmelerine yardımcı oldu.
Bu hizmet, her ne kadar simsiyah ve gizemli motosikletlerle verilmiş olsa da, dünyada ses getiren milyonlarca izlenim alan paylaşımlarda Türk motosikletli polisinin imzası oldu.
Ülkemizde motosiklet kültürü ve yolda motorcuya saygı henüz tam oturmamışken, bu konuda öncülük eden isimlerden biri de Sayın Ahmet Kocabıyık’la birlikte, motosikletin sadece bir araç değil bir yaşam biçimi olduğunu yıllar önce bizlere gösteren Sayın Mehmet Hamedi’dir.
Mehmet Hamedi’nin, bir motosikletin selesinden dünyaya bakarak yazdığı “From the Himalayas to the Andes – My Journey on a Motorcycle” adlı kitabı hâlâ zihnimin bir köşesinde, ruhumun bir katmanında durur. Zaten kitabın bazı bölümlerinde babamın da yer alması, bu eseri benim için çok daha anlamlı kılmıştır. İlk kez elime aldığımda sayfaları arasında kaybolmuş, sonrasında ise hiç yerinden kıpırdatmadan hem ofis masama hem de kütüphanemin en görünür rafına yerleştirmiştim.
Bugün baskısını bulmak oldukça zor ama bir şekilde karşınıza çıkarsa mutlaka alın derim. Çünkü bu kitap sadece kıtalar arasında yapılmış uzun bir yolculuğu değil, aynı zamanda insanın içindeki merakı, cesareti ve inceliği de anlatıyor. Yazıldığı dönemi ve anlatım tarzını düşündüğümde, bu çalışmayı ancak bir Cumhuriyet aydını yapabilirdi diye içimden geçiririm hep.
Yıllar önce bu turları yapmaları, motoru sadece keyif değil bir ifade biçimi olarak görmeleri… Tüm bunlar, motosikletin toplumsal değerlerle birleştiği bir anlayışın öncüsü olduklarını gösteriyor.
Bu tarz özel ilgi alanlarına sahip turistleri (motor, golf, yelken, av vb.) kanunlar ve doğal kaynaklar çerçevesinde ülkemizde ağırlamak, emin olun ekonomik olarak çok daha faydalı olacaktır.
Son olarak, yaz aylarının sıcağında hangi motora binerseniz binin, o anın tadını çıkarın. Ve yüce Yaratana, sağlıkla ve sıhhatle kalabilmeniz için şükredin.
