Hüseyin Peker 1965 yılından beri edebiyatın her dalında yazıyor. Hikâyelerini de romanlarını da büyük keyifle okuyorum, ama benim için asıl şâirdir. Peker, ‘80’lerde yazmaya ara vermişti. Belki de, piyasaya nazaran edebi değeri fazlaydı, bu yüzden onu dışarıda bırakmışlardı. Geçtiğimiz günlerdeyse Everest Yayınları’ndan ‘Böceklenme’ isimli yeni şiir kitabı çıktı.
TANER AY
Soğuk Savaş, eski ‘sol’ ve ‘sağ’ ideolojilerin yerine, üzerine ‘sol’ ve ‘sağ’ astar boyası çekilmiş keskin inançları yerleştirdi. Keskin inançlardan sadece Mankurt çıkar, ‘kefen giyme modası’ veya ‘ölümü yüceltme’ ise işin başka bir aparatıydı. Ben ‘hakiki solcu’dan veya ‘hakiki sağcı’dan değil, hep Mankurtlardan uzak durdum, iki ideolojinin öznelerinin yerine ‘iyi insan’ı, ‘hayvanları seven insan’ı ve ‘kitap seven insan’ı koyalıysa tam kırk beş yıl oldu. Türkiye’de ‘sol’u soldan, ‘sağ’ı da sağdan eleştirmeyeceksin, hemen ‘inanç aydınları’ seni şeytanlaştırır. Önce, Cemil Meriç’in, Kemal Tahir’in, Halit Refiğ’in ve Metin Erksan’ın başına gelenleri anımsayın, ardındansa Enis Batur’un ‘Alacakaranlıkta El Yordamı’ndan XII’nci Bölüm’ü yeniden okuyun.
Bunları bana gönderilen bir elektronik posta nedeniyle yazıyorum. Arkadaşımız, o postasında, “KARAR gazetesindeki yazılarınızda edebiyatla ilgili geçmiş bilgileri sizden zevkle okuyoruz, teşekkür ederiz, ama siz sağcısınız,” mealinde bir şeyler diyordu. Teşekkür faslını anladım da, ‘ama siz sağcısınız’ ithamına, evet asıl niyeti itham etmekti, anlam veremedim. Beni ‘sağcı’, kendisini ‘solcu’ yaparken ise bâlâ pervâzdı, fakat sallama cesaretini nereden ve nasıl alıyordu, inanın kestirmek mümkün değildir. Enis Batur zarif bir düşünce insanıdır, ‘inanç aydınları’ için sadece ‘vasatı egemen kılma’dan bahsetmişti. Ne vasatı, keskin inaçlılarda vasat diye bir şey yok ki Enis Batur üstadım, onlarda hurkat ‘yegâne doğru’dur. Bu yüzden sizlere Enis Batur’un ‘ucuz harf çöplüğü’ dediği ‘edebiyat’tan uzak durun derim, hakiki edebiyattan, sol ve sağ ayrımı yapmadan, hiç sapmayın. Soğuk Savaş Mankurtlarından herkes taşlı köye taşındığındaysa, yakındır, edebiyatımızın kapitalistleşmemiş kesimi, fikri hür, vicdanı hür ve irfanı hür nesillere kalacaktır, bundan da emin olun.
Hüseyin Peker ‘46 kuşağındandır, ‘65 yılından beri edebiyatın her dalında yazıyor. Hikâyelerini de romanlarını da büyük keyifle okuyorum, ama Hüseyin Peker benim için asıl şâirdir. Bir şiirinde, “aslan bıyığından tel çekmeye benzedi yaşamım” diye hikâyesini özetliyor, böyle adamlar hiç şiir yazmasalar bile yaşamları boyunca hep şâir kalırlar. Aynı şiirinde, kendi kuşağının kör yığınlarını da, bütünüyle katılıyorum, ‘nefret suçuyla çoğalan gürültü’ olarak tanımlıyor. Peker, ‘80’lerde yazmaya ara vermişti. Belki de, piyasaya nazaran edebi değeri fazlaydı, bu yüzden onu dışarıda bırakmışlardı, o da kızıp ara vermişti, bilemiyorum. O yıllarda İzmir’den arkadaşlara sorardım, epeydir görmediklerini söylerlerdi. Sonra, ‘97 yılında, yazmaya öyle bir dönüş yaptı ki, ‘İnsan Arkadaşınındır’ (Yapı Kredi Yayınları), ‘Tek Vuruş’ (Yapı Kredi Yayınları) ve ‘Toz Bile Değilken’ (ArtShop Yayıncılık) isimli şiir kitaplarıyla fırtına olup çıktı. Ödüllerden pek hazzetmem, ama ‘Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödülü’, ‘Behçet Necatigil Şiir Ödülü’ ve ‘Melih Cevdet Anday Şiir Ödülü’ gibi ödüllere de zifos atmam. Geçtiğimiz günlerdeyse Everest Yayınları’ndan ‘Böceklenme’ isimli yeni şiir kitabı çıktı, nefessiz okudum, çok sevdim, hemen başucuma aldım. Dönüp dolaşıp kitaptan bir iki şiir okuyorum. Bir şiirinde ‘toz topraktır yaşamın adı’ diyor ya, toz toprak kadar güzeldir Hüseyin Peker’in şiiri, tozu toprağa inince de unutulmuş kelimelerden bir adam ortaya çıkıyor.
‘BAHTSIZ MUHARRİR’E DAİR YENİ BİR ÇALIŞMA
Sanırım İhsan Mahvî, Hikmet Şevki ve Kemal Râgıp Enson hakkında ilk yazanlardan biriyim. Edebiyatımızın bu unutulmuş isimlerini önce Kalabalık Cadde isimli sitede yazı dizisi yaptım, ardındansa onları Ötüken Neşriyat’tan şimdilik iki cilt olarak yayımlanan ‘Edebiyatımızda Unutulanlar ve Kaybedenler’ isimli kitabıma aldım. Benimki elbette akademik bir çalışma değildi, bir edebiyat severin ‘amatör ruhlu’ yazılarıydı, unutulanlar hakkında bulabildiğim her şeyi işaretliyor, sonrasınıysa okullu edebiyat tarihi araştırmacılarına bırakıyordum. Kemal Râgıp Enson için de öyle yapmıştım. Telos Yayıncılık’tan bu ay içinde Mesut Kaplan’ın yayıma hazırladığı Kemal Râgıp Enson’un ‘Bir Liranın Başından Geçenler...’ini görünce çok heyecanlandım. Kitabın başındaki ‘Talih ve Tarihin Görmezden Geldiği Bir Yazar’ başlıklı takdim yazısını okuyunca, Mesut Kaplan kardeşimin de benden öteye gidemediğini, Kemal Râgıp’ın evliliğinden önceki yaşamına ilişkin yeni bilgilereyse yine ulaşılamadığını anladım. Kemal Râgıp da oğlunun ve karısının ‘53 yılındaki intiharlarından sonra ‘54 yılında intihar ederek hayata vedâ etmişti. Telos Yayıncılık’ın bahtsız muharririn gazetelerde tefrika olarak kalan romanlarını bir bir çıkaracaklarını duyurmasınaysa çok sevindim. Başta Mesut Kaplan olmak üzere, ‘Bir Liranın Başından Geçenler...’de kimlerin emeği varsa, hepsini kutlarım.
BURSA GÜNLÜĞÜ’NDEN YENİ SAYI
Bu sayfada birkaç defa ‘Bursa Günlüğü’nün ülkemizde çıkan en güzel dergilerden biri olduğuna değindim. Genel Yayın Yönetmenliği’ni M. Sedat Sert’in yaptığı ‘Bursa Günlüğü’nün 21’inci sayısı nihayet okurlarına ulaştı. Dergide önce Tahsin Yıldırım’ın ‘Ebubekir Hâzım Tepeyran’ını, Nevzat Çalıkuşu’nun ‘Alp Yayın Dağıtım’ını ve Uğur Ozan Özen’in ‘Suvar Sahaf Evi-Çağlayan Kitabevi Sahaf’ını okudum. Mustafa Şahin’in ‘Kios’un Eceleri’ ve Süleyman Eroğlu’nun ‘Bursa’da Medfûn Vezir Bir Şâir, Ahmed Paşa’ yazılarınıysa çok sevdim. Yeri gelmişken, ‘Bursa Günlüğü’nün ve ‘Şiraze’ dergilerinin her şeyi olan M. Sedat Sert’in Özlem Güngör ile evlendiğini duyurayım. Sedat ve Özlem kardeşlerime bir ömür boyu mutluluklar diliyorum...
