EuroLeague’de heyecan devam ederken bu hafta Anadolu Efes’te başantrenör Ergin Ataman’ın ihraç sonrası Barcelona tribünlerine ‘kupayı ben aldım’ tepkisi gündem oldu. Ataman, hiç şüphesiz Avrupa’nın en başarılı coach’larından biri, ama başarısını hazmedebildiğini söylemek mümkün değil.
BİLGEHAN UÇAK
Bir kez daha Barcelona deplasmanı, bir kez daha kafa kafaya giden bir maç sonu ve bir kez daha Anadolu Efes’in kaderi -Tofaş’ın altyapısından coach’um- sevgili Yakup [Sekizkök] abinin elinde… Eski bir oyuncusu olarak Yakup abinin çok başarılı olmasını istediğimi saklayamayacağım. Belki Erdem Can’la mukayese edilebilirdi ama onun ayrılmasından sonra sanırım Avrupa’nın en iyi “ikinci adamı” Yakup Sekizkök. Bu yazıda Panorama yok, zaten maçların çoğu korona salgını yüzünden iptal edildi, oynayan takımlarda da eksikler çok, tat vermiyor. Sadece bu maçın düşündürdüklerine değinmek istiyorum.
Ergin Ataman, artık bir klasik haline gelen şekilde oyundan ihraç edildi. Buraya kadar üstünde durmaya çok gerek yok, atılır atılmaz onun bileceği iş, başarı sezon sonunda ölçülür. Ama atıldıktan sonra yaptığı hareketler ne kadar sevimsizdi öyle. Geçen sezon finalde Barcelona’yı yenip kupayı kazandı ya, kollarını kaldırıp “kupayı ben kazandım,” hareketi yapıyor seyirciye. Ne gereği var böyle hareketlerin? Rakip takım seyiricisini böylesine provoke etmenin? Bunun basketbol sahasında yeri var mı? Ergin Ataman, Aydın Örs’ten böyle mi gördü? Ne zaman böyle bayağı bir hareketi saniyelerce devam ettirdi Aydın Örs?
Ergin Ataman’ın temel sorunu hazımsızlık. Kabullenemiyor bir türlü. Senin o hareketi yaptığın takım Barcelona. Sen kimsin, Barcelona kim?
Velev ki, Ergin Ataman’ın oyundan ihraç edilişi haksız. Bu, gene de yapılanı haklı çıkaramaz. Sezonlar boyunca Obradovic, Ergin Ataman’ı sürekli yendi. Büyük farklar attı. Bir tek sefer böyle bir şey yaptığını gördük mü? İşte o yüzden Obradovic bir “basketbol efsanesi” oluyor, Ergin Ataman ise sadece başarılı bir coach. Kimsenin sevmediği, bütün motivasyonunu rakip takım taraftarlarıyla münakaşaya girmekten sağlayan bir adam. Başarı kısmına kimsenin bir söz söyleyeceği yok da kaybettiği final maçı esnasında CSKA’yı destekleyen Fenerbahçe tribünlerine nasıl galiz küfürler savurduğu da hafızalarda.
Ergin Ataman, bırakın Türkiye’yi Avrupa’nın en başarılı coach’larından biri, hiç şüphesiz. Ama başarısını hazmedebilmiş biri değil. Olsaydı, zaten rakiplerin de saygı duyduğu biri olurdu. Tıpkı Aydın Örs gibi, Zeljko Obradovic gibi, Yakup Sekizkök gibi…
Eskiden, “Basketbolun Fatih Terim’i” olma yolunda koşaradım ilerliyordu Ataman. Şimdilerde onu çoktan geride bıraktı. Fatih Terim, Ergin Ataman’ın yanında değme salon beyefendisi kalıyor.
Basketbolda maç bittikten sonra antrenörlerin tokalaşması adettendir. Teamül gereği sevinçte ölçülü olması, öfkesini kontrol altında tutması beklenir antrenörden. Ergin Ataman’ın gözü kendinden başka bir şey görmüyor anlaşılan ama böyle giderse, ne kadar başarılı olursa olsun, maç sonlarında sıkacak bir el bulamayacak.
Fenerbahçe, Obradovic’in ayrılışından sonra en büyük hatayı Erdem Can’a bu imkânı sunmayarak yaptı bence. Futbolda rahatlıkla verilen karar, basketbolda çok daha potansiyelli biri için verilmedi. Uzun zamandır Ergin Ataman’ın yardımcılığını yapan Yakup Sekizkök için de benzeri bir zamanın geldiğini düşünüyorum. Bu takım, Anadolu Efes olur ya da olmaz, artık birinci adam olmak için o adımı atmalı. Atmalı ki, basketbolda başarı ile beraber zarafeti, inceliği, hazmı, ahlakı, rakip takıma saygıyı da konuşabilelim. Basketbol, sadece kazandığında değil, antrenöründen oyuncusuna seyircisinden spikerine böyle değerleri içselleştiren bir kitleyle güzel çünkü.
Katalancası var mı bilmiyorum ama o maç esnasında binlerce insanın “görmemişin kupası olmuş, tutmuş kulbunu koparmış,” dediğini tahmin ediyorum. Geçen gün yine başkası adına utandık. EuroLeague bu hazımsızlığı hak etmiyor.
