Son yıllarda sosyal medyanın en popüler içeriklerinden biri haline gelen mukbang videoları, dev porsiyonları tüketen içerik üreticilerinin milyonlarca izleyiciye ulaşmasıyla dikkat çekiyor. Peki insanlar neden sadece başkalarının yemek yediğini izlemeyi tercih ediyor? Uzmanlara göre bu ilgi, modern hayatın yalnızlığından dijital kaçış arayışına kadar uzanan çok katmanlı psikolojik nedenlerden kaynaklanıyor.
YALNIZLIK VE DİJİTAL EŞLİK İHTİYACI
Cumhuriyet'te yer alan habere göre, sosyologlar, özellikle büyük şehirlerde yalnız yaşayan bireylerin sayısının artmasının, “birinin yanında yemek yeme” ihtiyacını da artırdığını belirtiyor. Mukbang videoları, izleyicinin kendini ekran başında yalnız hissetmemesini sağlıyor. Pandemi döneminde bu eğilim daha da belirginleşti; araştırmalar, insanların yemek saatlerinde dijital olarak da olsa bir eşlik hissi aradığını ortaya koyuyor.
DUYGUSAL RAHATLAMA VE STRES AZALTMA
Psikiyatristler, mukbang içeriklerinin stres ve gerginliği hafifletici etkisine dikkat çekiyor. Yeme sesleri, ritmik çiğneme ve ASMR benzeri unsurlar, kortizol seviyelerini düşürerek izleyicilerin kendilerini sakin hissetmelerine yardımcı olabiliyor. Bazı kişiler bu videoları uykuya geçmek, zihni boşaltmak veya günün yorgunluğunu atmak için izliyor.
“YASAKLI HAZZI” DENEYİMLEME
Sosyal psikoloji uzmanlarına göre, büyük porsiyonları izlemek, bireylere kendi yemeden dolaylı bir haz alma imkânı sunuyor. Sağlıksız olduğunu bilmesine rağmen başkasının aşırı miktarda yemek yemesini izlemek, özellikle diyet yapan veya yeme düzenini kontrol eden bireyler için çekici bir davranış biçimi.
GÖSTERİ VE ABARTILI TÜKETİM KÜLTÜRÜ
İnternet çağının aşırılık kültürünü beslediğini belirten uzmanlar, parlak renkler, yoğun soslar ve dev porsiyonların görsel şov niteliği taşıdığını söylüyor. Mukbang videoları, genç izleyiciler için adeta bir “yeme performansı” olarak ilgi çekiyor.
EKONOMİK FAKTÖRLER VE DİJİTAL KAÇIŞ
Artan yaşam maliyetleri ve ekonomik krizler, bazı bireyler için mukbang videolarını bir tür “kaçış alanı” hâline getiriyor. Evde aynı yiyecekleri tüketemeyen izleyici, dijital ortamda bu deneyimi paylaşmış gibi hissetme imkânı buluyor.
