Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) Amasra Müessesesine ait maden ocağındaki patlamada hayatını kaybeden evli ve iki çocuğu bulunan Öner Yıldız'ın maden ocağına sınavla girdiği ve emekliliğine bir yıl kaldığı öğrenildi.
Bartın'daki maden faciasında yaşamını yitirenlerin hayat hikayeleri yürek yakmaya devam ediyor. Hayatını kaybedenlerden biri olan Öner Yıldız'ın 2009 yılında açılan bir sınavla maden ocağında işe başladığı ve bir yıl sonra emekli olacağı öğrenildi.
'MADENDE ÇALIŞMAYI SEVERDİ'
Karabük'te yaşayan Baba İsmail Yıldız, oğlunun 2009 yılında sınavı kazanarak maden ocağında işe girdiğini belirterek, "Oğlumla kazanın yaşandığı gün cuma namazından çıkınca görüştük. 'Allah kabul etsin.' dedim. 'Ben işe gideceğim baba, eve geçiyorum.' dedi. 'Oğlum hadi hayırlı işler.' dedim. Evlerimiz yakın." ifadelerini kullandı.
Kazayı arkadaşlarından gelen telefonla öğrendiğini ve hemen olay yerine gittiğini anlatan Yıldız, "İlk etapta çıkmadı benim çocuğum. Onun olduğu yer daha uzakmış. 14 arkadaşımız daha uzaktaymış, Allah rahmet eylesin. Sabah saat 6.30 civarı iki cenaze çıktı. Araştırdım, 'Senin oğlunu çıkardık, ambulansta dediler.'" diye konuştu.
Yıldız, oğlunun madende çalışmayı sevdiğini sözlerine ekledi.
Öner Yıldız'ın maden işçisi ağabeyi Mehmet Yıldız ise kardeşinin bir yıl özel madende çalıştığını, daha sonra TTK'ye geçtiğini, emekliliğine de bir yıl kaldığını anlattı.
Kardeşinin merhametli biri olduğunu söyleyen Yıldız, şöyle devam etti:
"Son olarak babamla görüşüp işe gitmiş. En son 2 gün önce hükümet konağının orada beni gördü, işe gidiyordum, geri döndü beni işe bıraktı. O zaman görüştük. Bugün cenazesini gördüm. Kardeşim, çok sevilen ve saygı duyulan bir insandı."
'BİZİM KADERİMİZ KÖMÜR'
Abla Zehra Topal da olayın çok acı olduğunu, kelimelerle ifade edilemeyeceğini söyledi.
Kardeşinin çok merhametli ve inançlı olduğunu belirten Topal, duygularını şu sözlerle paylaştı:
"Bir sürü eve ateş düştü, bize de düştü. Türkiye'nin, madenci eşlerinin, ailelerinin başı sağ olsun. Acılarına ortağız, bizim de acımız aynı. Hepsine Allah rahmet eylesin. Babam ve eşim madenden emekli, ağabeyim madenci. Biz maden, kömür parasıyla büyüdük, çocuklarımızı yetiştiriyoruz. Bizim bölgemizin kaderi kömür, kader böyleymiş. Elden bir şey gelmiyor. En son telefonla görüştük. Çok severdim kardeşimi. Madenin zorluğundan bahsederdi."
