Çocuk Vakfı, her yıl Ekim ayının ilk Pazartesi kutlanan Dünya Çocuk Günü nedeniyle şairlerin yazdığı bildirileri yayınlıyor. Bu yılın Türkiye bildirisini şair İsmail Karakurt kaleme aldı.
Savaş, yoksulluk, insan eliyle gerçekleşen afetler, yetersiz beslenme, salgın hastalıklar ve tıbbi yetersizlikler nedeniyle çocukların fiziksel ve psikolojik gelişimlerini tamamlayamadığı ve haklarının bir bir yok edildiği dünyada tüm dünya devletlerinin uygulamayı taahhüt ettiği çocuk hakları daha da önem kazandı.
Dünyadaki tüm ülkelerin garanti altına aldığı Çocuk Hakları Bildirgesi'yle, çocukların yaşama ve eğitim ile sağlık hizmetlerinden adil şekilde yararlanma haklarının olduğunu, çocukların din, dil, ırk ve mensubiyet ayrımı gözetmeksizin eşit şartlarda imkanlardan yararlanabilecekleri vurgulanıyor.
Çocuk Vakfı, her yıl Ekim ayının ilk Pazartesi kutlanan Dünya Çocuk Günü nedeniyle şairlerin yazdığı bildirileri yayınlıyor. Bu yılın Türkiye bildirisini şair İsmail Karakurt kaleme aldı.
Karakurt, bildiride, "Bir yetişkin olarak dünyada olan biteni çocuğun gözünden görmek, algılamak istediğinizde neler duyarsınız? Çocuklarımız savaş ve şiddeti, acıları, mağduriyetleri, cinsel tacizi konuşuyorlar. Yoksulluk ve yoksunlukları, zorla çalıştırılan ve istismar edilen kardeşleri için üzülüyor çocuklarımız. Onlar ölüm tuzağına dönüşmüş göçebeliği, dünyayı kuşatan korona virüs salgınını, okula gidemeyenleri ve açlıktan ölenler için yaşadıkları çaresizliği konuşurken bizler ne düşünüyoruz bu çocuk gerçeği karşısında?
Tüm bu olumsuzluklardan dünyada en çok etkilenen elbette kadınlar ve çocuklarımızdır. Hele son iki yılda devam eden Kovid-19 virüsü salgını karşısında çaresiz kalışımız yok mu?
Çocukluklarını yaşayamaz, sokaklara çıkamaz, tabiata açılamaz, arkadaşlarıyla görüşemez, okullarına gidemez hâle getirildi çocuklarımız. Dünyada ilk kez çocuklar bu kadar uzun süre eğitimden mahrum kaldılar: Her ne kadar Eylülde okullar açıldıysa da çocuk dünyasındaki sosyal açık büyümeye devam ediyor.
Günümüzde çocukları en çok etkileyen ölüm tuzağına benzeyen göçler de trajik sarmallara dönüştü. Çocukların birçoğu çıktıkları göç yolunda, denizlerde, nehirlerde boğularak doğrudan ölümle tanıştılar; hayattan, ailelerinden ve dünyadan koptular.
Taçkıran salgınının ortaya çıkardığı mağduriyetlere rağmen adaletsizlikler giderilmediği gibi susan bir dünya ile de tanışmış olduk. Milyonlarca çocuğun son çeyrek yüzyılda Afrika, Asya, Çin, Filistin, Bosna-Hersek, Doğu Türkistan, Irak, Suriye, Afganistan, Hindistan, Myanmar, Ruanda ve Güney Amerika’daki çaresizliklerine karşı da sessiz kaldı dünya! Ve kapıya dayanan kuraklık, yakılan ormanlar, çölleşen topraklar, buzulların erimeye başlamasıyla birlikte iklim değişikliği kaygılarımızı daha da derinleştirdi. Buna rağmen büyük bir soruya ve soruna dönüşen dünyayı umut yolculuğuna çıkarmak bizim elimizde. Yeter ki önce çocuktan yana taraf olalım…
Ninninin, masalın, şiirin çiçeğini solduran politikacılar ülkelerine çağ atlattıklarından, ekonomik büyümeden, millî gelirin artışından, kalkınmışlıktan söz edip dursunlar.
Politikacılardan değil, çocuklardan ve gençlerden umutluyuz.
Hızlı ve hormonlu dijital bir çağdan geçiyoruz. Bu süreçte aile ve çocuk sorunları da katlanarak büyüyor. Bir de ebeveynin yaşayamadıklarını çocuklar üzerinde deneme yanlışlığı yok mu? Çocukların yarıştan çok, doğal saflığa, doğal hâllerine bırakılmaya her zamankinden daha çok ihtiyaçları var. Çocukların uygun aile, ev, oda, sokak, tabiat… içinde çocukluklarını yaşaması ise biz yetişkinlerin asli görevi olduğu gibi bu çağrı, aklın, vicdanın, adaletin ve çocuğa saygının da gereğidir.
Dünyanın bütün insan çiçeği çocuklarını kutluyorum…" ifadelerini kullandı.
