The Economist, Britanya’da göç politikasındaki sertleşmeye dikkat çekti. Başbakan Starmer’ın “açık sınır deneyi sona erdi” söylemine rağmen ülkenin hala düşük eşikli bir göç rejimi yürüttüğü belirtildi. Göçmenlerin ise Britanya’dan vazgeçmeye pek niyeti yok.
Britanya’da göçmen karşıtı siyasi iklim sertleşirken, The Economist dergisi dikkat çekici bir analiz yayınladı. Dergi, Başbakan Keir Starmer’ın 12 Mayıs’ta açıkladığı yeni göç politikasını, selefi Tony Blair’in 2004’teki “göçmenler ülkeye katkı sağlar” sözleriyle karşılaştırarak büyük bir değişimi gözler önüne serdi.
Blair’ın “göçmenler genellikle kurallara uyar ve kamu hizmetlerini omuzlar” vurgusunun aksine Starmer, Britanya’nın artık “açık sınırlarla yönetilen bir ülke” olduğunu, bunun da kamu hizmetlerine zarar verdiğini söyledi. Yeni düzenlemelerle, Britanya’nın “siyasi ve ekonomik sefalet dolu bir dönemi” geride bırakacağı ifade edildi.
Ancak The Economist, Starmer’ın açıklamalarını “gerçeği yansıtmıyor” diye niteliyor. Dergiye göre Britanya, 2021’den bu yana tüm ülkelere karşı göç kontrolü uyguluyor ve aslında “sınırları açan” değil, nitelikli işçilere düşük eşik koyan bir sistem sürdürüyor. Sağlık çalışanları, öğrenci mezunları ve savaş mağdurlarına yönelik cömert politikaların etkisiyle net göç 2023 Haziran’ına kadar 900 bine kadar yükselmişti.
Yine de hükümet bu sayıları aşağı çekmekte kararlı. İçişleri Bakanı Yvette Cooper, nitelikli işçi vizelerine yeni kısıtlamalar getirdiklerini ve özellikle bakım sektörü çalışanlarına vize verilmeyeceğini duyurdu. Öğrencilerin mezuniyet sonrası çalışma süresi iki yıldan 18 aya indirilecek. Evlilik yoluyla gelen göçmenlerin ise artık temel İngilizce bilmesi gerekecek.
En tartışmalı öneri ise, oturum ve vatandaşlık için bekleme süresinin beş yıldan on yıla çıkarılması. Ancak “topluma ve ekonomiye katkı sunanlar” için esneklik sağlanabileceği belirtiliyor. Detayların önümüzdeki günlerde açıklanması bekleniyor.
THE ECONOMİST’İN İKİ TEMEL UYARISI VAR:
Yanlış hedef: Göç politikası değişiminden en fazla etkilenecekler genellikle farkında olmayan, düşük nitelikli göçmenler. Oysa ABD veya Avrupa’dan gelen yüksek eğitimli bireyler bu politikaları okuyup alternatif aramaya başlayabilir.
Sayısal hedeflerin tutmama riski: Göç ve net göç rakamlarını tahmin etmek son derece zor. 2020 sonrası iş gücü göçü de Ukrayna’daki savaş da öngörülememişti. Önceki dönemlerdeki deneyimler, sayıların bazen kısıtlamalara rağmen arttığını gösteriyor.
The Economist makalesini şu cümleyle bitiriyor: “Net göç yükselirse, hükümet elbette her şeyin kontrol altında olduğunu söyleyecek. Kimse inanmayacak. İnanmamalı da.”
