Depremin yıkıma uğrattığı 11 ilde temaslarda bulunan DEVA Partisi lideri Babacan yaşanan büyük acıyı 'afet' kelimesinin anlatmaya yetmediğini belirtti. Babacan “Zamanın derman olamayacağı kadar büyük kaybımız var. Hiçbir şey 6 Şubat’tan öncesine benzemeyecek evet ama yaralarımızı sarmak için birbirimize daha çok sığınacağımızı biliyorum. Kalp sızımız dinmeyecek ama elinde oyuncağıyla bana gülümseyen Ömer’e söz verdim: Daha çok çalışıp bu ülkeyi onlara huzurlu bir yuva yapacağız” dedi.
Kahramanmaraş merkezli depremler 11 ilde felaketi yaşattı. DEVA Partisi Genel Başkanı Ali Babacan da afet bölgelerinde temaslarda bulundu. Ali Babacan, yaşanan büyük acıyı 'afet' kelimesinin anlatmaya yetmediğini belirtti. Sosyal medya hesabı üzerinden duygusal paylaşımlarda bulunan Babacan “Zamanın derman olamayacağı kadar büyük kaybımız var” dedi.
Babacan paylaşımlarında şunları söyledi:
10 gündür diğer şehirlerden bakınca 'afet bölgesi' diye genel ifadelerle anılan yerlerdeyim. Tanımlamak için kolay ve anlaşılır oluyor evet; ama anlatmak için yetersiz…
Ankara’dan Zeynep’le birlikte arabayla çıktık. Depremin üçüncü gününde Adana üzerinden Hataya gittik.
'HİÇBİR ŞEY 6 ŞUBAT’TAN ÖNCESİNE BENZEMEYECEK'
Bazı evlere düşen o ateş, sessiz sedasız yanmaya devam edecek. Zamanın derman olamayacağı kadar büyük kaybımız var. Çok acımız var, çok canımız yanıyor.
Hiçbir şey 6 Şubat’tan öncesine benzemeyecek evet ama yaralarımızı sarmak için birbirimize daha çok sığınacağımızı biliyorum.
Kalp sızımız dinmeyecek ama sokakta elinde oyuncağıyla bana gülümseyen Ömer’e söz verdim: Daha çok çalışıp bu ülkeyi onlara huzurlu bir yuva yapacağız.
'İÇİM ÇOK YANIYOR'
Antakya’yı, Hatay’ı gördüğümde gözlerime inanamadım. Daha birkaç ay evvel neşeyle bir araya geldiğimiz, şen şehir burası mıydı? Binlerce yıldır pek çok medeniyete ev sahipliği yapan, kültür mozaiği şehir burası mıydı? Gittiğim her şehir böyleydi.
Daha evvel eşimizle dostumuzla, parti teşkilatımızla mutlu anılara ev sahipliği yapan her yer yıkılmıştı… Maraş, ah Maraş… Ya Adıyaman? Malatya, Gaziantep, Kilis, Urfa, Elazığ, Diyarbakır… Hepsinde yıkılan yerlerin arasında yürüdüm.
On birinci gününde çadırlarda elektriği olmayan amcalarımı dinledim. Ayağında terliklerle buz gibi havada çadır kentlerin içinde üşüyen çocuklara sarıldım. Şimdi Zeynep’le Ankara’ya dönüş yolundayız. İçim çok yanıyor. ”
