20. yüzyılın en etkileyici dahilerinden biri olan William James Sidis 1898 yılında Yahudi bir ailenin oğlu olarak doğdu. Babası Boris Sidis, Harvard’da psikoloji ve psikiyatri alanında uzmandı. Annesi Sarah Sidis ise Boston Üniversitesi’nde tıp okumuş nadir kadın mezunlardan biri. William, ailesinin sıkı eğitimiyle büyümüş ve dikkat çekici bir zeka göstermiştir. 8 aylıkken alfabeyi, 18 aylıkken ise gazeteleri okuyabilmekteydi. Sidis,bu yetenekleriyle dahi olarak görülmeye başlanmıştır.
11 YAŞINDA HARVARD’A ALINDI
Babası tarafından eğitilen William, 9 yaşında Harvard Üniversitesi’ne kabul edilmek istendi ancak yaşının küçük olduğu gerekçesiyle reddedildi. Bunun üzerine kendisini matematik ve Einstein’ın teorileri üzerine çalışmalara verdi. Sonunda 11 yaşında Harvard’a kabul edildi ve matematik bölümünden onur derecesiyle mezun oldu.
IQ’SU EİNSTEİN’DAN DAHA YÜKSEKTİ
William’ın IQ testinde elde ettiği 254 puan, Einstein ve Hawking’in puanlarından daha yüksektir. Gazeteler, onunla ilgilenmeye başlamış ve onu dikkatle takip etmeye başlamıştı. Ancak üniversite hayatı izole bir şekilde geçtiği için zorlu oldu. William, kalabalıktan nefret ettiğini ve izolasyonda yaşamak istediğini her fırsatta dile getiriyordu.
HAYATININ SON 20 YILINI HERKESTEN UZAK GEÇİRDİ
Daha sonra William, siyasi olaylarla uğraşırken Martha Foley ile tanıştı. Ancak ailesi, onun siyasi olaylara karışmasını isteyerek onu rehabilitasyon merkezine gönderdi. William, basının ilgisinden uzakta, farklı şehirlerde ve işlerde dolaşarak yaşamını sürdürdü. Hayatının son 20 yılını geçmişinden ve başkalarının onun olmasını istediği kişiden uzaklaşarak geçirdi.
ÖLÜSÜNÜ EV SAHİBİ BULDU
Sidis, yaşanılanlardan dolayı babasına kızgındı. Hatta bu kızgınlığından dolayı babasının cenazesine bile gitmedi. Ancak Sidis de babası gibi 46 yaşındayken beyin kanaması sebebiyle hayatını kaybetti. Ev sahibi tarafından ölü bedeni bulunan Sidis, dünyanın en zeki insanı olsa bile memur ve beş parasız halde sessiz sedasız bu dünyadan ayrıldı.
William James Sidis, olağanüstü bir zekaya sahip olmasına rağmen, yüksek IQ’nun mutluluğu garanti etmediğini gösteren bir örnektir.
