Osmaniye'de yaşayan fiziksel engelli Gülten Acar’ın oturduğu ev depremde yıkılırken, dört çocuğundan ikisini de devlet korumasına vermek zorunda kalan kadın, iki çocuğuyla bahçede sandalye üzerinde yaşamaya çalışıyor. Zor durumda olduğunu vurgulayarak yardım isteyen Acar, "Çadır dedim vermediler, konteyner istedim perişanım dedim. İkisi şu an yanımda çocuklarımı okula yazdıramadım. Bir haftadır kanlı kanlı yaşlar döküyorum ben, perişanım, perişanım" diye isyan etti.
Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde dedesine ait evde yaşayan fiziksel engelli Gülten Acar, eşini 10 yıl önce kaybetti. İmkansızlıktan 2 çocuğunu devlete bakması için veren Acar’ın 14 ve 11 yaşlarındaki 2 çocuğu ise onunla yaşıyor.
Fizik tedavi için Kayseri’ye gidip gelen hatta ev tutmak zorunda kalan Acar, ikametini Kayseri’ye almak zorunda kaldı. Kahramanmaraş merkezli depremlerde Kadirli’de oturduğu ev hasarlı olduğu için ekipler tarafından yıkıldı. 2 çocuğu ile yıkılan evin bahçesinde sandalyeler üzerinde kalan aile, zor durumda kaldıklarını belirtti.
'BİR HAFTADIR KANLI YAŞLAR DÖKÜYORUM'
İmkansızlıklar nedeniyle iki çocuğunu da okula yazdıramadığını söyleyen Gülten Acar şöyle söyledi:
"Ben hastalığımdan dolayı Kayseri’de mücadele veriyordum gelemedim eşyalarımın başına, indiremedim. Tekerlekli sandalyeden biraz indim, düştüm kaburgam kırıldı. Bilek kemiğim ezildi. Bu sefer eşyalarımı zar zor indireyim derken kendi imkanlarımızla indirmeye çalıştık, indirdim. Çadır dedim vermediler, konteyner istedim perişanım dedim. Yüzde 50 özürüm ile 4 çocuğuma bakamıyorum dedim, ikisine devlet bakıyor, bana yardımcı oluyor. İkisi şu an yanımda çocuklarımı okula yazdıramadım. Bir haftadır kanlı yaşlar döküyorum ben, perişanım, perişanım. Şu an böyle bunların içinde böyle dolanıyorum. 4 tane sandalye var orada, ikili 6 tane. İki çocukla mücadele veriyorum. İki çocuğa da devlet yardımcı oluyor zaten. Engelli maaşım var yüzde elli engelliyim ben. Bedensel özür aldım. Omuriliğime yapışmış, bel fıtığı ameliyatı, boyun fıtığı, defalarca ameliyat oldum. Belki 12 ameliyatı buldu. Yani zor ayakta duruyorum, ayağa kalktım.
'TEDAVİM DE YARIM KALDI ÇOCUKLAR OKULA DA GİDEMEDİ'
Kayseri’den hastalığımı bıraktım geldim dedim, eşyamı indirdim bana yardımcı olmuyorsunuz dedim. Belediyeye gittim, dedi 'git konteyner kente' beni 10 kere saldılar. Dediler ki 'Sosyal Politikalara git' dediler. Gittim dedim ki 'size telefon açacaklarmış' dedim. Burası dedi ki 'bize kimse telefon açmadı abla boşa gelmişin' dedi. Düşe düşe gittim ben yürüyemiyorum, bedensel özürüm de var. İmkanlarım benim yetmez ki kiralık eve. Buraya bir konteyner istiyorum veren olursa Allah rızası için yapan. Kiralara mümkün değil, mümkün değil. Kaldım 2 çocuğumla, okul okuyamadı 1 hafta oldu. Yazdıramadım bile çünkü benim ikametim hiçbir şeyim kalmadı ki. Bir Kayseri bir burası... Beni çağırdılar 'gel indir eşyalarını' diye. Şimdi benim tedavim de yarım kaldı ve çocukların okulu da başlamadı bile bu sene. Ben yardım istiyorum Allah rızası için."
