Başbakan Ahmet Davutoğlu'nun AK Parti genel başkanlığını ve başbakanlığı devraldığı ilk günden bu yana neredeyse hemen her gün Erdoğan'la Davutoğlu'nu yarıştıran kekremsi bir siyaset gündemini yaşıyoruz. Evet özü itibariyle bu hareketin lideri Erdoğan'dır, dolayısıyla AK Parti'nin gündem olduğu her durumda Tayyip Erdoğan isminin geçmesi de doğaldır.
El hak bu doğrudur, ama Erdoğan'ın Davutoğlu ile yarıştırılması makul değildir. Çünkü Davutoğlu'nu partinin başına getiren de, başbakanlık yolunu açan da Erdoğan'dır. Hal böyleyken, neden işbaşına getirdiği bir genel başkanla yarışma ihtiyacı duysun ki...
Elbette böyle bir yarışma içinde değildir, olamaz da. Bir kere siyasi sistemimiz gereği Erdoğan devletin zirvesindeki bir liderdir, Davutoğlu da icranın başıdır ve ülkeyi yönetmekle yükümlüdür. Yani, seçimden icraatlara kadar her durumda başarısızlığın sorumlusu da, başarının sahibi de başbakandır. Bütün bu gerçekliğe rağmen oluşturulmaya çalışılan yarıştırmacı algı Erdoğan'a da, Davutoğlu'na da haksızlıktır.
Gerek 7 Haziran yenilgisinin sorumlusunu, gerekse 1 Kasım zaferinin sahibini ararken sürekli iki lideri yarıştırdık. Şimdi de kabine oluşumunda Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın mı, yoksa Başbakan Davutoğlu'nun mu etkisi daha fazla yarıştırması içindeyiz.
Diyelim ki ulaştırmanın başına Binali Yıldırım'ın ve bir kaç bakanlığa Erdoğan'a yakın ismin getirilmesinde Tayyip Erdoğan etkili olmuştur. Aynı şekilde ekonominin başına Ali Babacan çizgisindeki Mehmet Şimşek'i getirerek, yatırımlardan sorumlu başbakan yardımcılığına da Lütfü Elvan'a Binali Yıldırım'ın bir tık üstünde bir pozisyon vererek Davutoğlu kabine oluşumuna imzasını atmıştır gibi bir sonuç ürettik. Böyle bir yarıştırma kimin işine yarayacak ki... Kaldı ki bir süre sonra bütün bunlar birer teknik detay olarak hatırlanacaktır.
Neyse, Cumhurbaşkanı Erdoğan'la Başbakan Davutoğlu arasında kabine krizi bekleyenlere geçmiş olsun demek lazım... Muhtemeldir ki birilerinin bu tür beklentileri tıpkı sara hastalığı nöbeti gibi zaman zaman nüksedecektir. Ne yapalım ki bu hastalığın bir çaresi yok. Allah şifa versin demekten başka bir şey gelmiyor elimizden.
Eğer kriz beklentisi içinde olanlar birazcık olsun akıl ve mantık perspektifinden bakabilmeyi deneselerdi, Erdoğan'ın da Davutoğlu'nun da isteseler bile böyle bir kriz çıkarma şanslarının olmadığını rahatlıkla görebilirlerdi.
Çünkü yüzde 49.5'lik millet iradesi kriz değil, icraat beklemektedir. Siyasi iktidarları seçmen iradesi belirlediğine göre, sadece bir seçimde değil, her seçimde iktidarı hedefleyen ve başarının ne anlama geldiğini bilen bir siyasi liderin küçük iktidar oyunlarına ayıracak zamanı olamaz.
Ama ne yapalım ki eski Türkiye'de alengirli siyaset oyunlarına alışanlar, bazen AK Parti'ye ANAP'a benzer bir ömür biçmekten, bazen de sanal krizler üretmekten kendilerini alamıyorlar. Zaman zaman krizi gelen arkadaşlar bir sonraki durağı bekleyecekler, ama şimdilik telaşa mahal yok, asayiş berkemal...
Şimdi iş zamanı... Başbakan Ahmet Davutoğlu'nun omuzlarında büyük bir yük var. Başbakanlığı devraldığı 28 Ağustos 2014'ten bu yana bunalımlı dönemlerin ve 7 Haziran gibi bir fetret devrinin ardından gemiyi salimen güvenlikli bir limana yanaştırmış bulunuyor.
Artık şu andan itibaren icraat kronometresi çalışmaya başlıyor. Hiç zaman kaybetmeden, ilk üç ve de altı aylık bir takvimle toplumun ekonomik ve demokratik taleplerine cevap verecek adımların acilen atılması gerekiyor. Geçmiş dönemlerde yaşanan örnekler de göstermektedir ki, iktidarların en pırıltılı icraat dönemi ilk bir yıldır.
Bir yıl sonra yaşadığımız coğrafyanın ve küresel gelişmelerin nasıl sonuçlar üreteceğini kestirmek mümkün değil. Dolayısıyla şu anda yakaladığımız siyasi istikrar çok kıymetli. Bunu en maksimum düzeyde değerlendirmek gerekiyor.
