Şahan Gökbakar’ın yazdığı ve filme adını veren ‘Kayhan’ tiplemesini canlandırdığı yapım, karikatürize oyunculuğundan intikam teması üzerine kurulu senaryosuna kadar kimilerini rahatsız edebilir. Güldürmekten çok derin fikirlere daldıran kaba güldürü yöntemi ise sinemamızın geldiği konumu düşündürüyor.
ERKUT TEZERDİ / İSTANBUL
Sinemada artık yeni bir tiplememiz var, adı: ‘Kayhan’. İlk kez yıllar önce Şahan Gökbakar’ın TV8 ekranlarda yaptığı skeç programında kendini gösteren bu tipleme; sarılı, lacivertli, beyazlı bir Amerikan futbol forması giyiyor, popüler Batı kültürünü benimsemişçesine davranıyor, hem bağırarak konuşuyor hem de konuşurken İngilizce kelimeler kullanıyor. Gangsta rap dinliyor ve söylüyor, yeri geldi mi çocuklaşıyor, video oyunlarını, soğuk esprilerle sosyal medya esprilerini seviyor, tavşan dişleri de öne doğru fazlaca çıkık... Kayhan, kimine göre Gökbakar’ın yıllar önce yaptığı en iyi tipleme! Beyazperdede bu hafta izleyiciyle buluşan aynı isimli filmde Kayhan’ın lisedeki arkadaşlarından intikam almasının öyküsü anlatılıyor. Mezun olduğu okulun pilav gününe katılan Kayhan, arkadaşlarının yıllıkta kendisi hakkında “Evlat olsa eldivenle sevilir” gibi yazdıklarını okuyunca çok sinirleniyor, hepsinden tek tek intikam almaya yemin ediyor. Senaryonun ana hatları böyle gelişiyor.
Filmde senaryo doğrultusunda abartılı kişiler yer alıyor. Elbette bunların başında Kayhan, ardından da diğer oyuncular geliyor. Kayhan birçok sinir bozucu sorunu var ederken tüm bunlar kaba bir güldürüyle sunuluyor. Ancak tipler kendilerinden beklendiği ölçüde davranmadıkları gibi mantık esaslarını da hiçe sayıyorlar. Özetle her şey kabaca gelişiyor. Ancak belirtmek gerekiyor ki ‘Kayhan’ın türünün sinemada bir karşılığı var. Bunun adı kaba güldürü. Peki sinemada kaba güldürü nedir?
Batı’da ‘slapstick comedy’ denilen bu filmlerde oyuncular abartılı davranışlar sergiliyor; genellikle mantıksızca hareket ediyor, sakarlıklar, sınırları zorlayan cehalet veya saflık derken komedi ortaya çıkıyor. Bu minvalde sinema için kaleme alınan her yıl yüzlerce çalışma görmek mümkün. Böyle yapımlarda kahraman genel olarak bir olay karşısında aşırı tepki veriyor -bazen bir yanlış anlaşılma da olabiliyor- eyleme yöneliyor, aksilikler, kazalar derken mutlu sona ulaşılıyor... Yeri geldi mi izleyiciye bol kahkaha attıran ‘Çıplak Silah’, ‘Borat’, ‘Hayvan Dedektifi’ gibi kaba güldürülerin dünyada en bilinen isimleri Leslie Nielsen, Adam Sandler, Rowan Atkinson, Sacha Baron Cohen, Rob Schneider, Jim Carrey. Türkiye’de Kemal Sunal. Peki ‘Kayhan’da güldürü nasıl aktarılıyor? Yemek masası ile dişçi sahneleri dışında tebessüm ettiğimi dahi söyleyemeyeceğim!
Kişisel görüşüm şu: ‘Kayhan’ adeta sinema sanatına tepki olsun diye çekilmiş izlenimi veren sinir bozucu bir kaba güldürü. ‘Recep İvedik’e Amerikan sosu eklenmiş gibi yapay.
ÜÇ AÇIDAN ‘KAYHAN’ İNCELEMESİ
Oyunculuk: Şahan Gökbakar’ın Recep İvedik tiplemesini andıran oyunculuğu film boyunca devam ediyor. Fakat bir çeşit zekâ engelli olduğunu düşündüğüm (biberon taşıyor, çocuk gibi konuşuyor, çok abartılı ağlıyor vb.) ‘Kayhan’ bir hayli orijinal bir tipleme.
Senaryo: Lisedeki arkadaşlardan intikam alma fikri güzel lakin yöntemler çok basit. Kayhan dışında tüm tiplerin saf ve etkisiz olduğunu söylemek mümkün. Filmin başı sonu belli ama o kadar akıcı ki enteresan bir biçimde hiç sıkılmadım. Sahneler çok hızlı ilerliyor.
Komedi: Güldürmekten çok sinemamızın geldiği konumu düşündüren bir yapım. Açıkçası isterdim ki komik unsurlar çarpışsın, hangisi daha iyiydi diye fikir çatışmaları yaşansın ancak ‘Kayhan’ bu konuda bir hayli silahsız!
KARAR'IN PUANI: 10 / 3
