Cumhurbaşkanı ile Başbakan arasındaki sorunlar Çarşamba akşamı itibarıyla kopuşa yol açtı. İktidar partisinin ay sonuna kadar kongreye gideceği, Başbakan Davutoğlu’nun kongrede aday olmayacağı belli oldu. Her iki tarafın ama özellikle de Davutoğlu’nun fedakarlığı ve sağduyusuyla Türkiye bu sarsıntıyı fazla yara almadan atlatacağa benzer.
Dün yaptığı basın açıklaması bu tespitin teyidi niteliğindeydi. Ancak sarsıntı sarsıntıdır, taşlar bir kez yerinden oynayınca değişim beklenmedik sonuçlar doğurabilir. AK Parti de, Türkiye’de olan biteni hazmetmekte zorlanabilir. Dünyadaki yankısı beklenenden daha sert olabilir. Unutmayalım ki Davutoğlu dünyanın güvendiği, pek çok AK Partili’nin de benimsediği bir liderdi, hala da öyle.
Umarız Türkiye bunca sorununun arasında bir de iktidar bloğunun sorunlarıyla uğraşmaz, geçiş yumuşak ve sarsıntısız gerçekleşir. Ekonomisi, güvenliği, diplomasisi ne geçiş sürecinden, ne de kurulacak yeni hükümetin niteliğinden etkilenir.
Başlatılan vize serbestisi başta olmak üzere, İsrail ve Mısır’la ilişkilerin normalleşmesi gibi diplomatik projeler yarım kalmaz. İfade özgürlüğü önündeki engeller kalkar. Türkiye demokrasisi ve insan hakları sicili ayıplı ülke olmaktan kurtulur.
***
Hep söylediğim gibi Türkiye tarihinin en kırılgan dönemlerinden birini yaşıyor. İçeride de dışarıda da ciddi sorunlarla boğuşuyor. IŞİD ve PKK terörü hepimizi etkiliyor. Dünyada da sevildiğimizi söylemek imkansız. Amerika’yla da, Avrupa’yla da ilişkiler sorunlu.
Mülteci krizi yaşanmamış olsa Almanya’yı da yanımızda görmemiz mümkün olmazdı. Rusya ise uçağını düşürdüğümüzden bu yana siyasi ve askeri misilleme yapmanın imkanlarını araştırıyor. PKK ile flört ediyor. IŞİD baskısıyla Türkiye’yi köşeye sıkıştırmaya çalışıyor.
Güvenlik güçleri güneydoğuda cansiperane bir mücadele veriyor. Ama Türkiye her gün yeni bomba, yeni şehit haberleriyle sarsılıyor, tolerans sınırları test ediliyor. PKK’nın ölüme gönderdiği insanlar, yıkılan kasabalar, mahalleler ise Kürt sorununun çözümünü giderek daha da zorlaştırıyor.
Dokunulmazlıkların kalkması halinde sorunun yönetilemeyecek boyutlara ulaşma olasılığı mevcut. Yeni anayasa tartışmasının ve başkanlık sistemi beklentisinin gerginlikleri tırmandırma, siyaset dışı kalması gereken aktörleri siyasete çekme olasılığı da öyle.
Tüm bu ve benzeri nedenler yüzünden Türkiye’nin de, iktidar bloğunun da başka inisiyatifler geliştirmeden önce başarı hikayelerine ihtiyacı var. Yeni havaalanı yapılması, köprülerin açılması, kanalların kazılması tabii ki önemli, ancak yeterli değil.
İnsanlar geleceklerinden ve ülkelerinin bütünlüğünden endişe ederken, Kilis’e roketler düşerken, PKK ve IŞİD canlı bombalarını orada-burada patlatırken, ülkeye turist ve hatta Erasmus öğrencisi gelmezken, ihracatı siyasetten etkilenirken, var olan sorunların çözülmesi, hayatlarına mal edebilecekleri başarı öykülerinin zihinlerine kazınması şart.
***
Siyasette risk alınabilir, gerginlik tırmandırılıp AK Parti seçmen kitlesinin konsolidasyonu sağlanabilir. HDP’nin oy oranının düşmesinden, MHP’nin yaşadığı sorunlardan yararlanılarak Türkiye yeni bir seçime de götürülebilir.
Fakat adı üstünde risk her zaman risktir. Bazen yapılan hesaplar tutmayabilir, hiç beklenmedik değişkenler devreye girip oy oranlarının düşmesine, daha da kötüsü ülkenin kaosa sürüklenmesine neden olabilir. İktidar bloğunun kendi kendine sorması gereken risk almalarını gerektiren amacın alınan riske değip değmeyeceğidir.
Eğer amaç başkanlık sistemi için Meclis’te yeterli milletvekili bulmaksa, Çarşamba akşamı itibarıyla zaten fiilen bu sistem Türkiye’de uygulanmaya başlanmıştır. Fiili sistemi hukuki hale getirmek için acele etmek ve her anlamda risk almak yerine zamana yaymak, sorunları çözmeye odaklanmak, dünyayla barışmanın, dostları çoğaltmanın yollarını araştırmak daha makul bir yöntem olabilir…
