Sivas’ın yanık bağırlı aşıklarından Abdullah Papur bir türküsünde yâre şöyle seslenir :
“Yar aramızı da bir bozan var,
Sizin köyde mi, bizim köyde mi”
Memleketin her alandaki ahvali türküdeki gibi. Herkes herkesle kavgalı, barışık olmaya çalışanlar bile kavgalı, çünkü herkes önce kendisini ilgilendiren konuların, dertlerin vs.nin çözülmesini istiyor. Varsa yoksa kendi önceliklerimiz.
İşin özü, sanki Maslov’un ihtiyaçlar hiyerarşisindeki ilk basamaklarında yatıyor. Fizyolojik ihtiyaçlar ile güvenlik ihtiyacımızı bir türlü gerçekleştiremediğimiz için diğer aşamalara geçemiyoruz. Temel ihtiyaçlarımızı karşılama problemini aşamadığımız için de ülkemizde adı konmamış bir “gücü gücü yetene” kanunu geçerli.
Geçenlerde bulunduğumuz şehre önemli bir isim geldi. Güzel de şeyler söyledi ama onu dinlerken verdiği o güzel mesajların peşinden neden mesela temsil ettiği camianın ve de kendisinin mülakat adı altında yapılan torpillere ve adam kayırmacılığa ses çıkarmadığını da düşünmeden edemedim. Hak, hukuk, adalet, ibadet derken acaba bu tür problemler ilgi alanımıza girmiyor mu?
Hemen bu problemi sadece sağa ya da sola yamamaya çalışmayalım, bu problem maalesef genel bir problem ve kısa vadede de çözülecek gibi görünmüyor.
Geçenlerde twitterda okuduğum bir tweet tam da bu hali yansıtıyordu:
“İşe girmek için 25 kişiyi araya sokup torpil yaptıran amcaoğlu demiş ki; "rızkımı veren Allah'tır kula minnet eylemem"(!)”
Mülakatlarda yaşananları, kibarlık olsun diye tuhaflıkları diyelim, muhalefet doğru düzgün gündem yapamazken, iktidar ise hiç umursamıyor. İlgili bakanlıklar da şaka gibi açıklamalar yapıyor:
“Yapılan incelemeler sonucu kurulların hakkaniyetli davrandıkları görülmüştür.”
Yani onca şikayetten hiçbir doğru çıkmamış… Vallahi bravo o kurullara ki, işlerini dört dörtlük yaptıkları için kamuoyu çok mutmain olmuş. Mutmainler ki halkın genelinden ses çıkmıyor!
Gerçekten çok adil davranıldığı yıllardır biliyoruz zaten. Ak Parti’den önce de sonra da mülakatla alım yapılan pek çok alanın güya bu ülkenin kağıt üstünde eşit vatandaşı sayılan bazı kesimlerine kapalı olduğunu sanırım bilmeyen yoktur ama şimdi bu bakanlıklara ve kurullara sorsak kapı herkese açık.
Öğretmenlik ve düz memurluğu bile mülakata bağladığımıza göre hâlimiz çok da hâl değil…
TC kimlik numaralarımız üzerinden bile fişlenebildiğimiz bir sistemimiz var ama gelin görün ki buna itirazımız sadece kendimiz muhalefette iken var, yarın tersi olunca itirazımızın devam edip etmeyeceğinin hiçbir garantisi yok!
Çünkü bu topraklarda ilkeli olmayı at gözlüklü olmakla karıştırıyoruz. Sadece kinimizde sabitiz…
Aslında meselenin özünde çok derin bir ahlâkî bunalım var çünkü içimizdeki çok büyük bir kesim ahlâkı tamamen bağlamından kopuk bir şekilde yanlış anlıyor. O kadar yanlış anlıyoruz ki, dinî ya da lâ-dinî birtakım ritüellerin yapılmasını ahlâk sanıyoruz. Falanca duvara besmele asmayı, filanca Atatürk rozeti takmayı, ötekisi Che paylaşımı yapmayı ahlaklı duruş sanıyor.
Eee, herkes bu kadar ahlâklı ise bu kadar adaletsizlik bu toplumda nasıl oluyor? Neden doğru düzgün bir ahlâkî normumuz yok?
Hal böyle iken, televizyonlardaki birtakım sabah ve akşam programlarında dökülen ülke gerçeklerine neden bu kadar şaşırıyoruz? Bazen gerçekten anlamakta zorluk çekiyorum.
Mesela yalan söylemek ister dinî ister lâ-dinî ahlâki öğretilerin tamamında ayıp ve suç sayılır ama bizde ise yalan kimin kime, kimlere, ne amaçla söylediğine bağlı olarak masumlaşabiliyor. Tam tersinden bir doğru da kimlerin söylediğine bağlı olarak yalan olarak okunabiliyor.
Rahmetli Abdullah Papur’dan laf nereden nereye geldi… Aslında aramızı bozan da eden de yok ama hâl bozuk, bozuk!..
Sözü bir başka büyük ozan Pir Sultan Abdal ile bağlayalım:
“Pir Sultan'ım yaratıldım kul diye
Hızır Paşa elinde mi öl diye
Dost haber yollamış durma gel diye
Geleceğim ama yol bozuk bozuk
Gelemem efendim hâl bozuk bozuk”
