Muhalefet şimdi kalksa, kendisini lağvetse, işgal etmekte olduğu siyasi arsayı tahliye etse büyük bir kayıp olur mu? Muhalefetin geleceği için?
Tabii ki herkesin hayalleri vardır, istikbal hesapları vardır, ben olmasam, biz olmasak mahvolur memleket kabilinden kaygıları vardır.
Sorulsa izah da ederler. Hatta muhataplarını ikna da ederler.
Dağılmayalım aksine toparlanalım. Hezimet fikrini doğrulamış oluruz. Hiçbir şey olmamış gibi birbirimize bağlılığımızı tazeleyerek yolumuza devam edelim. Bizim düşüncemizin siyasette temsil edilmesi lazım ve saire.
Eh, sen de haklısın.
“Hep denedin, hep yenildin, olsun, yine dene, yine yenil, daha iyi yenil.”
Beckett’in cümlesi harika. Bu cümlenin peşine takılmak anlaşılabilir.
Ama herkes anlar mı?
Herkesi ‘daha iyi yenilme’nin faziletine inandırabilir misin?
Ayrıca, daha kötü yenilmek, daha iyi yenilmek yerine geçer mi?
Geçmez gibime geliyor.
Üzerinde düşünmeye değer.
Fakat muhalefet son zamanlarda toplum hafızasına o kadar itimat sarsıcı sicil bıraktı ki… Muhalif siyasetin o sicilden kurtulması için yeni bir sayfa açılması bugünkü pejmürdeliğe tercih edilebilir.
Son ‘sicil’ CHP lideri Kılıçdaroğlu’na ait.
Cumhurbaşkanlığı seçiminin ikinci turunda zafer partisinin desteğini almak için Ümit Özdağ’a içişleri bakanlığını, MİT başkanlığını vaat etmiş. İlaveten iki bakanlık daha.
Muhalefeti oluşturan siyasi kompozisyon… Yani İyi Parti, muhafazakârlar, solcular, liberaller… İçişleri Bakanlığı’nın Özdağ’a verilmesine müsait mi?
Bilseler razı olurlar mıydı?
Olmazlardı.
Ama diyelim denize düşen yılana sarılır.
Kılıçdaroğlu da başka çare bulamadı. Yüzde bir yüzde yarım ne varsa gelsin belki kazanırız diye düşündü ve Özdağ’ın talebini kabul etti.
Gizlice. 6’lı Masa’daki ortaklarına bildirmeden.
Böyle yapınca daha iyi mi yenilmiş olursun, daha kötü mü?
CHP’NİN YENİLİKÇİLERİ VE GELENEKÇİLERİ
Muhalif siyasetin CHP tarafı hareketli. İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu CHP’nin bazı ağır toplarıyla bir araya geliyor. Stratejiler geliştirmeye çalışıyor.
İmamoğlu’nun siyasi hikayesinde Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın hikayesine benzeyen taraflar var.
Benzerliğe Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın katkıları olduğu düşünülebilir.
İmamoğlu’nun başındaki siyasi yasaklılığı her an mümkün kılacak yargı gaileleri benzerliği destekliyor.
Bugünlerde CHP’nin kadroları ‘değişim yanlıları’ ve ‘değişim karşıtları’ şeklinde tasnif ediyor.
Bu tasnif bir zamanlar Fazilet Partisi’nde başlayan ve Ak Parti’nin doğuşuyla neticelenen ‘yenilikçi-gelenekçi’ münakaşasıyla eşleştirilebilir.
Tabii ki tarih her zaman tekerrür etmez.
Fakat hadiseleri hikayelerdeki benzerliği hatırlayarak yorumlamanın zevkli bir tarafı vardır.
“Değişimden yanlısı-Değişim karşıtı” şeklindeki tasnifler de iki hikayeyi birbirine benzetmeyi kolaylaştıracak malzemelerden biri.
Bu kolaylıktan istifade etmenin bir sakıncası yok.
Peki İmamoğlu’nun hikayesi nasıl ilerleyecek?
Kurultay’da Kılıçdaroğlu’nun karşısına çıkacak mı?
Ya da Fazilet’teki ‘yenilikçi-gelenekçi’ mücadelesinde olduğu gibi kendi çizgisini temsilen bir tür vekil-adayla mı kendisini ölçecek?
İBB başkanlığına yeniden aday mı olacak?
Ya Cumhurbaşkanı Erdoğan yargıdan bir karar çıkartır engellerse?
Bunu ileride Cumhurbaşkanı adaylığı için de yapabilir.
Ya da şöyle düşünür:
İmamoğlu’nu yasaklamayayım. İstanbul’a aday olsun, zaten muhalefetin gardı dağılmış, bırakayım, yenilsin.
Böylece CHP’deki iddiası da yavaş yavaş sönsün.
Attığı adımlar ve atmadığı adımlar… ‘Adayım’ dememesi, ‘aday değilim’ dememesi, İmamoğlu’nun bütün ihtimalleri dikkate aldığını gösteriyor.
Bir üçüncü yol yok mu?
Var.
Merhum Erbakan’ın ve Erdoğan’ın bu üçüncü yolu kullandığı zamanları hatırlıyorum.
Riskler yokmuş gibi davranırsın. Yolunda yürürsün.
Risk seni durdurursa durdurur. Sen de durursun.
Risk ortadan kalkınca kaldığın yerden yoluna devam edersin.
