Seçmeni istediğimiz şekle sokabilir miyiz? 

Bana ne seçmenin hangi şekle sokulup hangi şekle sokulamayacağından? Siyasiler düşünsün. 

Peki, siyasiler, seçmeni istediği şekle sokabilir mi? 

Sokmak ister. Bunu başarmak için bazı vasıtalara müracaat da ederler. Ederler de... Başarabilirler mi? 

Mesela, İstanbul seçimlerinde İmralı’ya avukat gönderip Öcalan’dan HDP seçmenini seçimde tarafsız kalmaya çağıran bir mektup temin etmek murad edilen sonucu doğurdu mu? 

Veya Osman Öcalan’ı TRT’de konuşturmak? 

Doğurmadı. 

Seçmen bildiğini okudu. Hatta bildiğinden fazlasını. 

Tek örnekle yola çıkarsak sadece başkalarını değil, kendimizi de yanıltırız. 2017 referandumunda Aile Bakanı Betül Sayan’ın Hollanda’dan sınır dışı edilmesi (Mart 2017) ‘Evet’çi seçmeni motive etmişti. En azından isteksiz olanları. 

Bir ölçüm yapıldı mı bilmiyorum. Benimki varsayım. AK Parti’nin bu hadiseyi iyi kullandığını ve sonuç aldığını düşünüyorum. 

Demek ki tamamen etkisiz değil seçmeni bir tarafa yönlendirmeye matuf aksiyonlar. 

Yönlendiriyorsun. Fakat insanların ne tarafa doğru yönleneceğini kendin kontrol edemiyorsun. 

İstanbul seçimlerinde niyet, normal seçimde oluşan dengeyi Binali Yıldırım lehine bozmaktı. Seçmen bunu hiç umursamadı. Dengeyi Ekrem İmamoğlu lehine bozdu. 

Bu sonuçta, başka bir aksiyonun, seçimin tuhaf gerekçelerle iptal edilmesinin etkisi oldu muhakkak. 

Seçimin iptaline çalışanlar iptalin seçmeni kendi lehlerine etkilemesini bekliyordu. Tutturamadılar. 

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ve MHP lideri Bahçeli’nin İyi Parti’ye davetkar mesajlar göndermesi de bir nevi seçim çalışması. 

Gider mi İyi Parti lideri Meral Akşener. 

Gitmez. 

Ama farz edelim ki gitti. İyi Parti seçmeni arkasından gider mi? 

Bence gitmez.  

Veya HDP kapatıldı. 

Buharlaşır mı HDP seçmeni? Fizik kanunlarında var mı böyle bir buharlaşma? 

Muharrem İnce parti kurdu. Haydii, CHP’nin yarısı İnce’nin peşine. 

Olur mu öyle? 

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Oğuzhan Asiltürk’ü ziyaretini de bu çalışmalara dahil edebiliriz. 

Diyelim Oğuzhan Bey’in canı istiyor ve farz-ı muhal SP lideri Temel Karamollaoğlu’nu ikna etmeyi başardı. 

Hemen arkasından koşar mı Saadet Partililer?  

Bana kalırsa, siyasetçiler kendilerince üç kuruş şuradan beş kuruş buradan diye küsurat hesapları yaparken, seçmen de, milyonlarca birimden oluşan dev bir organizma gibi, kimsenin girdisini çıktısını ölçemediği başka hesaplar yapıyor. 

Bu, kağıtla, kalemle, anketle, analizle çözülebilecek bir hesap değil. Daha çok tabiat olayına benziyor.  

Geçen gün Baudrillard’ın ‘Kötülüğün Şeffaflığı’nı okurken (Ayrıntı) rastladığım bir pasaj kısmen de olsa düşündüklerime tekabül etti. 

“Kitleler karmakarışık fantezileriyle kamuoyu yoklamalarına ve tahminlere mikrop bulaştırıyor.” 

Hesap bozucu bir mikrop! ‘Faydalı bakteri’ mi diyorlar? 

Kamuoyu yoklamalarının bazen fena halde çuvallamasının sebebi bu mikrop olabilir.  

Devam etmiş Baudrillard: “Kitleleri olasılıklar hesabına canlı canlı kurban etmek için kasıtlı olarak moralleri bozuldu, ideolojisizleştirildiler.” (Burada ‘moral’ bildiğimiz ahlak olabilir mi?) 

Aslında tam olarak ideolojisizleştirilmediler. 

İdeolojileri metalaştırarak lazım olduğu zaman bayraklaştırdıkları, lazım olmadığı zaman serip üstüne oturdukları kullanışlı bir ‘alet’e dönüştürdüler. 

Eh, bu da ‘ideolojisizleştirme’yle aynı kapıya çıkıyor. 

“Ama günümüzde tüm görüntüleri istikrarsızlaştıranlar ve politikanın hakikatiyle alay edenler kitlelerdir.” 

Bilinçli mi yapıyorlar? Zannetmiyorum. Tabiat olayı gibi gerçekleşiyor. 

Varmak istediğim yer şu: 

İktidar veya muhalefet her hangi bir seçmen kitlesini cebinde görmesin. Cebine koyabileceğini de düşünmesin. 

Seçmen dediğimiz muazzam organizma olan bitenleri kendine ait bir algoritmayla okuyor ve bir sonuca yöneliyor. 

Kim nereye giderse gitsin, hangi planı yaparsa yapsın. İnsanlar (veya seçmen) kendi gözettiği sonuca ulaşmak için nasıl davranması gerekiyorsa öyle davranıyor.