Ana temalarında, savaşlar, felaketler ve baskının bulunduğu distoplaylar, yakın geleceğe dair kabus gibi görüntü sunar. Buradaki amaç, toplum ve insanlık hakkındaki endişeyi dile getirmektir…
Mükemmel bir dünya hayali sunan ütopyanın tam tersi olan distopya, insanları zayıflıkları konusunda uyarma konusunda görev yapar. Edebiyatta, dünyaca ünlü ve birbirinden çok sevilen distopya örnekleri mevcuttur…
DİSTOPYA NEDİR?
Distopya, her şeyin kusurlu olduğu ve her şeyin çok kötü gittiği bir dünyadır. Distopik literatür, yakın gelecekte dünyaya neler olabileceğine dair bize kabus gibi bir görüntü gösteriyor. Genellikle distopik eserlerin ana temaları isyan, baskı, devrimler, savaşlar, aşırı nüfus ve felaketlerdir.
DİSTOPYANIN ÖZELLİKLERİ
Genelde hükümet yoktur ya da varsa baskıcı ve kontrolcü bir hükümettir.
Ya fakir ve zengin arasında büyük bir gelir uçurumu var ya da herkes aşırı yoksullukla karşı karşıyadır.
Hükümet veya yönetici sınıf tarafından ileri sürülen propaganda , insan zihninin kontrolünü ele geçirir.
LİTERATÜRDE DİSTOPYA ÖRNEKLERİ
Açlık Oyunları (Suzanne Collins)
Suzanne Collins, Açlık Oyunları serisinde fütürist bir toplumda distopik bir dünya olan Panem'i tasvir ediyor. "Capitol" olarak anılan bir merkezi hükümet ve on üç uzak bölgeden oluşan Panem, kaba Capitol ile köleleştirilmiş mahalleler arasındaki sert ayrılık ve ayrımcılık nedeniyle distopik bir toplum modeli sergiliyor.
Roman boyunca Panem's Capitol'un, ilçelerde yaşayan insanlarını kontrol etmek için gözdağı ve şiddet kullandığını görüyoruz. Bölgeleri, savaşın yokluğunu kutlama kisvesi altında köleliği zorlamak için "Oyunlar" a girmeye zorlar. Capitol'ün kendisi ütopik görünse de, zengin tüketim mallarının aşırı bulunabilirliği nedeniyle, zenginlik bolluğu uzak Bölgelerin pahasına gelir.
1984 (George Orwell)
George Orwell, bir klasik haline gelen 1984 romanında, bir distopya toplumu gösterir. Bu romanı geleceği ve hükümetin insanları yönetmek ve kontrol etmek için yeni teknolojilerden yararlanma yollarını anlatmak için yazdı. Baş karakter Winston Smith, partinin lideri olan Big Brother'ın kendisini ve o toplumun diğer düşük dereceli üyelerini her zaman izlediği bir tuzağa düşer.
İç parti üyeleri lüks bir hayat yaşarken, dış üyeler kirli apartmanlarda yaşıyor. Ayrıca duygusal ve zihinsel özgürlük yoktur. Parti, zihnini kullanarak bile kimsenin isyan etmesine izin vermez. Bu distopik toplumda her yerde şiddeti görüyoruz ve insanların çoğu fakir, bu da onu distopyanın güzel bir örneği olarak kanıtlıyor. Romanda, her şeyin yıprandığını ve sahnelerinin genellikle kasvetli ve karanlık olduğu görülür.
Cesur Yeni Dünya (Aldous Huxley)
Aldous Huxley, en zorlu romanı, cesur yeni dünyasında, devlet uğruna bireysel fedakarlıkların, bilimin her türden tarihi kontrol ettiği ve boyun eğdirdiği ve sanatın yasaklandığı fütürist bir toplumu tasvir ediyor. Kısacası, bu kitap klasik bir distopik edebiyat biçimine mükemmel bir şekilde uyuyor.
Huxley, duygusal ve politik olaylarla distopiyi çizer. Teknolojiden ve daha yüksek otoritelerden bahsederek distopik bir ortam oluşturur. Teknoloji kullanımının artmasıyla birlikte, insan işgücüne olan ihtiyaç azalır ve onları büyük bir depresyonla karşı karşıya bırakır. Roman, herkesin kişisel özgürlüklerini feda ederek elde ettikleri aşırı teknoloji zevklerinden memnun göründüğü, görünüşte başarılı bir dünyanın karanlık tarafını araştırıyor.
Veren (Lois Lowry)
Lois Lowry, The Giver adlı distopik bir kurgu yazdı, çünkü insanların birbirlerine ve çevrelerine olan bağımlılıkları konusundaki farkında olmayışları hakkında memnuniyetsizliğini ifade etmenin en iyi yolu olduğunu düşünüyordu. Eser, ütopik görünümlerin ironik durumlarını kullanarak, okuyucuları soru sormaya teşvik ediyor ve bireysel kimliklerine ve özgürlüklerine değer vermek için distopik gerçekleri açığa çıkarıyor.
Bu romanda Jonas'ın topluluğunda açlık, yoksulluk, barınma eksikliği, işsizlik ya da önyargı yok ve her şey mükemmel görünüyor. Bununla birlikte, roman ilerledikçe, Jonas insanların kişisel yaşamları hakkında fikir sahibi olur ve onların bireyselliklerinden ve özgürlüklerinden vazgeçtiklerini fark eder. Ayrıca toplum, yanlış fikirlere uyan ve yaşanacak kötü bir yere dönüşen bir ikiyüzlüdür.
DİSTOPYANIN İŞLEVİ
Yazarlar distopya aracılığıyla insanlık ve toplum sorunları hakkındaki endişelerini dile getirirler ve insanları zayıflıkları konusunda uyarırlar. Yazarlar distopiyi, gerçeği tartışmak ve gelecekte olabilecek sorunları betimlemek için edebi bir teknik olarak kullanırlar. Dolayısıyla edebi eserlerde distopinin rolü, izleyiciyi eğitmek ve bilinçlendirmektir. Karşı ütopya da bir hükümetin ya bulunanların işlerin mevcut durumu hakkında uyarı olarak hizmet etmesi oldukça güç. Distopik yazılarda, yazarlar bir toplumdaki veya bir sistemdeki yanlış şeylere dikkat çeker.
