Annelikten öncesi, sonrası diye hayat ikiye ayrıldı mı?
Evet. Çünkü yepyeni biri evde yaşamaya başlıyor. Bunu ilk hastaneden eve gelişte yaşadık. Çok tedirgin oldum; “Acaba hakkıyla bakabilecek miyim, iyi bir anne olabilecek miyim?” diye. Hatta o ilk gün Benjamin’le ağladık. Sonra anladım ki; annelik içgüdüsel olarak zaten içimizde var. Zamanla da alıştık bu duruma.
Bazı kadınlar genç kızlıklarından beri annelik hayali kurarlar, bazıları da çocuk sever ama öyle çocuk görünce çılgına dönmez. Siz hangi gruptandınız?
Bize masallarda ne öğretiliyorsa; kız çocukları ona yönelik hayaller kurmaya başlıyor. Prenses olamayacağını anladığın noktada annelik geliyor. Annem ve babam ayrıydı. Annem çok güçlü bir kadın olduğu için yine bir şekilde düzenimi devam ettirdim. Hayalim ise her zaman üç-dört çocuklu kalabalık bir aileydi. Hayat o şekilde ilerlemedi ama. Ben kendime ve işime yöneldim. İçsel tatmin çok önemli bir şey. Mesleki anlamda da tatmin yaşadığınız zaman aile ve yuva kavramları gecikiyor. Bir de denk gelme meselesi var. Evren bir şekilde o zamanlamayı yapıyor. Doğru zamanda gelmesi gereken kişi geldi.
İnsan anlıyor mu gerçekten bu adam doğru kişi ve bu adamla bir yuva kurulur diye?
Bir erkek de, kadın da dünyaya bir bebek getirecekse o muhakemeye giriyor ister istemez. “Bu kadın iyi anne, bu adam iyi baba olur mu?” diye düşünülüyor. Herkes iyi baba olamıyor maalesef. Benjamin’le ilk tanıştığımızda ben bunu hissettim. Zaten aramızda güzel bir kıvılcım oldu. Bu arada “Eşim ille de yabancı olsun” diye düşünmemiştim. Ama biraz ondan, biraz benden melez bir çocuğum olmasını da istedim.
Nasıl bir baba eşiniz?
İyi bir baba Benjamin. Doğumdan sonra o da bebeğimize birlikte bakalım diye 20 gün izin aldı. Hayat arkadaşının da senin hayat tarzınla uyumlu olması çok önemli. Çünkü inişler, çıkışlarla aile sistemi yürümüyor. Benjamin’den önce, Benjamin’den sonra diye bakarsak; tabii insan daha olgunlaşıyor, biraz da yoruluyor. Ama Benjamin’le hayatımda daha huzurlu, daha dingin bir döneme geçtim. İçsel çatışmaların törpüleniyor, karşındaki insana güveniyorsun. Geriye dönüp baktığımda ben her şeyi yaşadım. Çok eğlendim, keyif aldım. Ama huzura da ihtiyaç duyuyor insan.
Bir çocuğun sorumluluğunu almak nasıl bir duygu?
Kuralları seviyorum ben, kurallar olmalı benim hayatımda. Kural olmazsa savrulabilirim duygu ve düşünce olarak. Bir çocuğun sorumluluğunu almak çok güzel bir duygu. Şimdi anlıyorum Angelina Jolie ve diğer ünlülerin birçok çocuk sahibi olmalarını.
Oğlunuzla vakit nasıl geçiyor?
Birlikte oynuyoruz, gülüyoruz. Sonra uyku vakti geliyor. O hep yanımda olsun istiyorum, Leon bana hiçbir zaman yük gibi gelmedi.
Tamamlandığınızı hissediyor musunuz?
Evet. Bana gereken formül buymuş. Çok mücadele ettim hayatımda. Çok küçük yaştan beri kırıklıklar yaşadım. Yuvada çocuklar; “Babam bana bunu aldı” derdi. Ben onu hiç söyleyemedim. Babayla alakalı bir kırıklığım vardı. Fakat her olumsuz şeyin yanında olumlu bir yönün gelişiyor. Çok düşünen bir çocuk oldum. Örselenmiş bir ruh, hayata karşı güçlü durmayı öğreniyor. Zorlukların üstesinden gelme durumu bende çok gelişti mesela. Hep kendi kendime yettim. Ben Benjamin’le evlendiğim zaman zaten mutlu bir insandım.
Leon nasıl bir karaktere sahip?
O da benden oldu, burcu Başak. Çok meraklı, çok da güler yüzlü bir çocuk. İyi bir insan olması benim için çok önemli. Hangi mesleği seçerse seçsin tek isteğim; huzursuz bir ruha sahip olmasın, mutlu bir insan olsun...
Bir çocuk daha ister misiniz?
Belli olmaz vallahi! Şu an öyle bir şey yok tabii. Eylülde işlerime başlayacağım. Meslek benim için çok önemli. Oradan alıyorum gücümü. Birilerine bir şey vermek için, benim de beslenmem lazım. Oyunculuğu çok seviyorum. Hiç vazgeçemeyeceğim bir şey.
Bu arada inceciksiniz, nasıl verdiniz doğum kilolarını?
Hamilelik zamanında da spor yaptım. Kilo aldım ama “Az mı aldım, çok mu aldım” diye bakmadım. Sonuçta hamileydim ve en doğal haliyle yaşadım bunu. Ormanda bol bol yürüyüş yaptım. Aletli spora devam ettim, ağırlıklarla da çalıştım. Ama sonuçta çok rahat geçirdim hamileliğimi. İmkan olsa yine yaz hamileliği yaşamak isterim.
Kalp atışlarını ilk kez duymak nasıldı?
Çok heyecanlandım. “Bir dakika, şimdi benim içimde biri mi var?” dedim. Daha önceki denemelerde üzüntü yaşamıştım. Duygusal anlamda yükselip, hayal kırıklığı yaşıyordum sonrasında. Kalp atışlarını duyduğumda bir tuhaf oldum. Ama bebeğini eline aldığında yaşadığın his bambaşkaymış. Bebekten sonra hayata farklı bakmaya başlıyorsun.
