Hem tabağın eksilmiyor hem tıka basa yiyorsan, başkasının tabağına kaşık sallıyorsun demektir.

Rıdvan Dilmen, TRT Spor’dan aylık 710 bin lira maaş alıyormuş. Ne TRT ne Dilmen yalanladı.

Maşallah diyelim, nazar değmesin, afiyet de olsun.

Yalnız milletin vergilerinden yiyor, önünden değil.

İngilizlerin, ‘hem pastam dursun, hem karnım doysun’ deyimini çürüten bir örnek.

‘Yok öyle yağma, gerçekçi değil, olmayacak dua’ manasına kullandıkları bir deyimdi.

Ama bakın, hem karnın doyup hem pastan durabiliyormuş.

Madem kamu kesesinden yiyor, oldu olacak maaşı da törenle verilsin.

Meydanda yapılan işin mükafaatı tenhada toka edilir mi, ayıp şeymiş gibi!

Kamuya alenen hizmet ediyor, gizli bir görevde değil kendisi.

Devlet, ödüllendireceği boyna madalyayı meydanda, göstererek takar.

Ölüm cezasını infazın bile bir ritüeli var.

Nevzat Çelik, Şafak Türküsü şiirinde nasıl sesleniyordu annesine:

“Tören adımlarıyla ölmek/ne garip şey anne/kanlı karanlık bir oyunda baş oyuncuyum/bütün gözler üstümde...”

İdam mahkumu bile darağacına bütün gözlerin önünde çekilirken kamusal bir hizmetin karşılığı gözlerden saklanır mı?

Devlet, törensiz adım atmaz. Dilmen’e görkemli maaşı, şanına yakışır şekilde, bir tören kıtasıyla takdim edilmeli.

710 bin lira gibi gösterişli bir ücret, öyle sessiz sedasız hesaba yatar mı! Hakkının verilmesi için her aybaşı bir tören ister.

Diyanet Reisi Erbaş Hoca, göreve yeniden atanmış. Baktım “ödülünü aldı” diye yorumlanıyor.

Buna da itirazım var. Ödül olsa, gece yarısı Resmi Gazete’deki bir kuru ilanla mı geçiştirilirdi!

Hem o zaman ‘laiklik elden gidiyor’ korkusuyla hop oturup hop kalkanlar da bu ödüle ortak mı?

Çünkü ekmeğine yağ sürmüş oluyorlar.

O tartışmaları koltuğunu korumak için kaşıdıysa, tepkiler ona yaradı, istediğini aldı demektir.

Yardım olmadan, tek başına başaramazdı.

Bu kabule göre, yardımcı rollerde oyuna gelenlere de gidiyor Erbaş Hoca’nın ödülü. Alet olduklarıyla mı kalsınlar! Gururunu onlar da yaşasın öyleyse.

Ayrıca bana sorarsanız, Diyanet Reisi bir ödülü de hak ediyor.

Yoksullukla mücadelede, zekat ve sadaka dayanışmasını teşvik ederek elini taşın altına koymuştu.

Öbür tarafta ödüllendirilmek için bu dünyada yoksullukla, açlıkla sınanmaya karşı sabrın tavsiye edilmesi de bu mücadelede önemli bir merhaleydi.

Hakeza, dinin gereği olarak halka, israftan kaçınmanın öğütlenmesi de öyle.

Dinle, Diyanet’le sorunu olanlar hemen fitne çıkarmaya kalktı tabii.

Güya yönetenlere, kıyak maaşlılara, ballı ihalecilere, lüks ve şatafat savurganlığı içinde yüzenlere bunlar niye söylenmiyordu? Dinin onlara da bir emri yok muydu?

Fakat nafile. Suret-i haktan görünen bu din karşıtı fitneye, evvelallah pabuç bırakmadı Diyanet.

Üstüne, dünkü cuma hutbesinde enflasyonla mücadeleye de katılmış oldu.

Tam da Cumhurbaşkanı Erdoğan, sebepleri değil etiketlerdeki sonuçları düzelterek enflasyonu ve pahalılığı düşürmeyi vaat etmişti ki...Diyanet, hızır gibi yetişti.

“Allah’a ve ahiret gününe inanan bir mümin, fahiş fiyatlarla insanları mağdur etmez, alışverişte fiyatları kızıştırmaz” vaazıyla mücadelede yerini aldı.

“Yüce dinimiz İslam, helal ve meşru yollarla kazanç temin etmemizi emreder” hükmü de esnafa, tüccara hatırlatıldı.

Demek ki spor yorumuna TRT’den aylık 710 bin lira maaş fahiş değil, helalühoş.

Dinen sakınca görülse, önünden değil halkın kesesinden yiyenlere de helal kazanç emri hatırlatılırdı.

Şu halde önerim yerinde, Dilmen’e yılın en yağlı maaşı mükafaatı törenle takdim edilmeli.

Diyanet Reisi’ne ödül verilecekse ondan da bir merasim esirgenmemeli.

Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanı’na Cumhurbaşkanı’nın yılın iletişimcisi ödülü vermesi, üstün astını takdiriydi. Tersi olsa yadırganmalıydı.

Cumhurbaşkanı’na, yılın siyasetcisi ödülünü İletişim Başkanı arz etmiş değildi ki garip kaçsın.

Kimsenin gözü kalmasın derim. Liyakat sahibi hangi ast, üst makamın takdirini kazanmak istemez!

Şafak Türküsü’yle bitirelim. Ahmet Kaya’dan:

“Gecenin kıyısında durmuşum/kefenin cebi yok/koynuma yıldız doldurmuşum...”