Yolsuzluk ve rüşvet insanlık tarihinin bilenen en eski siyasi güç virüsü ve yüz kızartıcı eylemidir. Ahlak ve adalet mekanizmasını hedef alan bu virüs toplumsal, siyasal her düzende ağır hasarlara yol açar.
Bugün de yolsuzluk dünyanın pek çok ülkesinde ekonomik gelişmenin ve demokrasinin önündeki en ciddi engellerden, hukuk devleti için en büyük tehlikelerden birisini kabul ediliyor. Ekonominin sağlıklı çalışmasına, kamu kaynaklarının sağlıklı yönetilmesine, kimi ülkelerde demokrasiye ve demokratik kurumlara olan inancın yitirilmesine yol açıyor. Yaygınlığı çok geniş. Bir BM çalışmasına göre dünya sathında yolsuzluklar, gayri safi milli hasılaların yüzde 5’ini oluşturuyor.
Bedeli her anlamda ağırdır.
Sadece hukuki olarak değil, aynı zamanda siyasi olarak, ahlaken ve vicdanen…
Pierre Beregovoy Fransa’nın saygın sosyalist siyasetçilerindendi. 1984-1991 arası iki ayrı fasılda Maliye Bakanlığı, 1992-1993 arası ise başbakanlık yapmıştı. 1993 yılında siyasi bir trajedinin başaktörü olacaktı. Beregovoy, 1986’da Maliye Bakanı olduğu sırada, aile dostu da olan sanayici Patrice Pelat’dan, 1995 yılında kapatmak üzere faizsiz 1 milyon frank borç alır. 1989’da Pelat ölür. Beregovoy, Pelat’ın mirasçılarına olan borcunu nakdi, ayni (kıymetli tablo, vs) yollarla kapatır. Ne var ki, siyasetçinin başbakan olduğu sırada, 1993 Şubat ayında iş basına yansır. Hızla, ikili arasındaki ilişkinin borç alış verişinin ötesine taştığı anlaşılır. Sanayicinin Beregovoy ailesinin tatil masraflarını karşıladığı, kızına eğitimi için maddi destek verdiği de ortaya çıkar. Bunun üzerine başbakan 29 Mart günü istifa edecek, 1 Mayıs günü ise çiftliğinde av tüfeğiyle kendisini vuracaktır.
2017’de Fransa’da yapılan cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde merkez sağın favori adayı Başbakan Fillon, 8 yıl boyunca milletvekili danışmanı için tahsis edilen maaşı, karısını işe alarak, ona aktardığı (toplam 500 bin avro) ortaya çıkınca, ilk turda ilk iki aday arasına bile giremedi.
2009’da İngiltere’de şişirilmiş harcama faturalarının ortaya çıkması üzerine, bu ülke, bir düzenlemeyle seçilmişlerin maaşlarını ve harcamalarını internetten üzerinden kamuoyuna açmaya karar verdi. Ne var ki, kısa bir süre sonra Panama Belgeleri skandalı çerçevesinde İngilizler başbakanları Blaire’in Panama’da offshore bir hesabı olduğunu öğreneceklerdi. Panama belgeleri hem vergi kaçakçılığı ve para aklama işi yapan 214 bin offshore şirketinin varlığını, hem kimi kritik bazı hesapları açığa çıkarmıştı. Offshore hesabı olanlar arasında Suudi Arabistan, Arjantin, Birleşik Arap Emirlikleri, Ukrayna devlet ya da hükümet başkanları vardı. Çin, Brezilya, Hindistan, Meksika, Güney Afrika, Fransa gibi 40 ayrı ülkenin siyasi yetkilerinin yakınlarının bu bağlantılar içinde olduğu anlaşıldı.
Peki Türkiye?
1980’den bu yana Yüce Divan’da sadece iki siyasi, mahkum oldu. Birisi ANAP bakanlarından İsmail Özdağlar, ikincisi Cumhur Ersümer.
Yakın dönemin, 2013 yolsuzluk dosyaları, MAN meselesi, vakıflar tartışması hep hasır altı edildi.
Koçi Bey, IV. Murad’a sunduğu devlet yönetimindeki bozukluklar ile alınması gereken tedbirler hakkındaki risalesinde şöyle der:
“... rüşvet herhangi bir devlette meydana çıkar aşikar olursa o devlet harap olup yıkılır ve talihi tersine döner (...) “İmdi, dünyayı yaratan şanı yüce Cenab-ı Hakk’ın emri üzere şeriat ve hükümet mansıplarının, siyaset ve kılıç mansıplarının ehline verilmesi vacip ve en ehemmiyetlidir. Ve bu ilahi emrin gereği gibi yerine getirilmemesine sebep, rüşvettir. O kapı açılalı, mansıp erbabı arasında azl ve tayin, değiştirme çokluğu hadden aşırı olup, büyükler alçalıp, alçaklar mevki sahibi oldu. Dünyanın hali perişan oldu. Hakimler ve valiler arasında bu çeşit çok değiştirme, mecburen zulüm yapmalarına sebep olup, bu yüzden İslam ülkeleri viran, reaya ve beraya perişan oldu…”
Anlayana…
