İyi insan olmak için, insanlara bakmak lazım. İyi insan olmak için yine insana ihtiyacımız var. Okumakla, yazmakla, makamla değil tefekkür ile olacak ne olacaksa.

Kendini anlatan insan yalancı değilse de boş boğazdır.

Allah’ın tuttuğu hesabı unutup insanların tuttuğu hesabı önemsemek insanın karakterini ele verir.

İnsan kendi sevgisinden emin olur sevildiğinden değil. Bunun içindir ki erdemli olan sevmektir.

Hangi manada olursa olsun gücümüzü güzelleştirecek olan şey tevazudur. İçimizi ferahlatacak olan da tevazudur.

İnsanlara baka baka insan oluyor insan.

Sen, ben, hepimiz, dayanağımız her ne olursa olsun bize yakışanı söyler ve yaparız. Bahanelerimiz ne kadar sağlam olursa olsun bahanedir ve bahaneler gerçekten önemli değildir.

Akıl sahibi olmak iman etmemizin nedenidir ancak bunu aklımıza iman etmeliyiz gibi okumamalıyız. Akıl fenerdir, yürüyense kalbimiz.

Konuşanlardan daha çok susanlara kulak vermek gerek.

Sevmelerimiz hesaba gelmez ve gelmemeli de zaten.

Tökezler, düşeriz. Yaralanırız. Merhem ararız yaralarımıza. Her düşüşe düşüş, her yaraya yara demeyiz.

Yara hakikiyse şifası, merhemi vardır.

Merhametin olmadığı yerde mahsul yetişmez. Mahsul belki de topraktan daha çok insan için gereklidir.