Gökyüzü açılır. Hayret taşar, aşk taşar, dua taşar. Irmaklar akar içimize. Göklerle dolar kalbimiz. Saçlarıyla iz sürer melekler, gariplere yol gösterir. Selama durur zaman. Melekler selama durur.

Kalbini özler insan. Doğduğu toprağı, cennetin gölgesinde geçen kayıp zamanları…

Kalbe inşirahla gelen ölümsüzdür. Allah ile meşk eden gariplerin yurdudur kalp. En sevgiliye çağıran hasretin kapısı…

Muhtaçlığı O’nadır garibin, zenginliği O’ndan.

Hüznü, kederi O’nadır, sevinci, hasreti, şükrü O’na.

Yaprak açılır, yıldız kayar, harfler düşer, akşam kızıllığında peygamber hüznü sarar ufku. Gariplerin gözlerinden inen bir damla, umman olur akar gönüllere.

Başlayan, hep başlayan, özlenen, hep özlenen, garipler için bir besmeledir hayat.

Gariplerin bağında açan ilk kelimedir hamd. Rahman’dır, Rahim’dir.

Gariplerin duasıdır seher vakitlerinde kalbe düşen.

Fatihadır güneşten önce içimizi aydınlatan tebessüm.

Gökyüzü açılır, garipler düşer yola…