Muhterem Fethi Gemuhluoğlu bir toplantıda “Dostluk” üzerine konuşur. Konuşmasının bir yerinde şöyle söyler:

“Beyefendiler, günahlarınız bile şevk içinde olsun, eğer günah işleyecekseniz. Şevki seçiniz. Aşkı seçiniz. Ben aşksız insanlar görüyorum. Huzur içinde uyuyorlar, gidiyorlar, gülüyorlar, vitrinlere bakıyorlar, hâlâ büyük büyük pazarlıklar peşindeler, hâlâ büyük büyük ihalelere giriyorlar. Türkiye’nin içinde bulunduğu felaketi idrak etmiyorlar, huzur içindeler. Onun için onlara küsüm, onlara kırgınım. Onun için, kırgınlıkta bir feyz buluyorum.”

***

Kalplerimiz duyarsızlaştı, hırslarımız büyüdü.

Kalp kriz yeridir artık, muhabbet yeri değil.

Hal ve gidişimiz kötü…

***

Birbirimize yaklaşırken yüzlerce hesap taşıyoruz. Kariyerimiz, kazancımız, menfaatlerimiz ilişkilerimizde birinci sırayı alıyor.

Mutsuz, sevgisiz insanların yaşadığı bir dünyaya doğru gidiyoruz.

Muhabbetsiz bir dünyada yaşamak korkutmuyor kimseyi.

***

Güçlü olmak güdüsü pompalanıyor artık. Bu güdü daha güçsüzü ezmeye, sindirmeye götürüyor.

Güçsüzlere yaşama hakkını tanımayan bir toplumsal zihniyet her yanımızı sarıyor.

***

Güçlüler kazandıkça merhamet kaybediyor, rahmet azalıyor.

İnsanlık susarak ölüyor…

Omzumuzda yeni bir ay doğmuyor.