Çocuklarım İstanbul’da okuduğu için Üsküdar Kocaeli arasında sık sık gidip geliyorum. Alışverişlerini de yaptığımdan sokağın nabzını tutmak mümkün oluyor. AK Parti’nin Üsküdar’ı kaybedeceğini, sokakta fark etmiştim. Mütedeyyin Üsküdarlılar, alışveriş yaparken burunlarından soluyorlardı.

Yolumun üstünde Kent Lokantası var. Kuyruk, inanılır gibi değil. “Acaba yazsam bana da kayyum atanır mı?” diye tereddüt etmiştim. Baktım bugün gazetenin manşetinde bu konu var, yazayım dedim. Şaka bir yana, emekliler ve öğrenciler, saatler süren kuyruğa bir hayli ilgi gösteriyorlar.

Geçtiğimiz aralık ayının son günleriydi. Mimar Sinan Meydanı’na çarşı kurulmuş. Merak ettim girdim. Yılbaşı süslerinden bebek patiklerine kadar muhtelif ürünler satılıyordu. Reyonlarda satış yapan hanımlar dikkatimi çekti. Çarşaflı hanım bile gördüm. İnsanlar, geçim derdinde. Eve gittiğimde “Üsküdar’a ihânet haberi” dikkatimi çekti. Bir de baktım ki birkaç saat evvel geçtiğim çarşı. Üsküdar Belediye Başkanı Sinem Dedetaş, kısa bir tanıtım yapıyor. Sonra, “Dan dan dan” diye bir müzik eşliğinde sanki uzaylılar istilâ etmiş gibi sâdece yılbaşı süsleri gösteriliyor. Bahsettiğim şeyler yok.

Aynı meydanda iftar çadırı kuruldu. Dün geçerken sordum, her gün binden fazla kişi iftar ediyormuş. Görevliye latife yaptım.

“İftar verdiğiniz için kayyum gelirse görürsünüz!” dedim.

“Yok daha neler!” dedi.

Bugün Vedat Milör haberini gördüm. “Yoksa Üsküdar mı?” diye tıkladım. Evet, Vedat Milör, Üsküdar Kent Lokantası’nı yazmış. “Ucuz ve lezzetli” demiş. Gece baktım gazetenin başlığı, belediye görevlisinin cevâbıyla aynı:

“Yok daha neler!”

Fıkra bu kadar!

Ramazan’dan bir gün evvel tam kent lokantasının karşısında bir banka oturdum. Yan tarafımdaki hanım yemek için bekliyormuş. Biraz lafladık. Pendik’ten gelmiş. Eşiyle sıraya girmiş. “Güzel hizmet” dedim, sıraya bakarak. Sonra iftar çadırı hazırlıklarını övdüm. Böyle hizmetlerin partisine bakılır mı? Kadın, benden emin olunca şrrrak diye kolunu sıvayıp, “Ben Atatürkçüyüm” dedi, kolundaki Atatürk dövmesini göstererek. Gülersem meydan inlerdi. Kendimi frenledim.

Biraz sonra Pendik’te iftar çadırı kurulmadığını söyledi. Yok artık daha neler! “Mümkün değil” dedim. O an cep telefonumu açıp göstermek aklıma gelmedi. Israr edince, “Bakın bu hizmeti AK Partili belediyeler başlattı. Mümkün değil” dedim, yine. Baktı olmuyor, geri adım attı. Yoksa oracıkta beni kandıracak, Atatürk dövmeli teyze.

Bize, “Yok artık daha neler!” dedirtenler, iki tarafta da aynı. Gerçek, umurlarında değil.