Bağımsız bir stüdyo tarafından geliştirilen No Man’s Sky sınırları olmayan bir evren sunuyor ancak bunu ne kadar başarılı yerine getirebiliyor? Yakından bakıyoruz.
Ufak bir çocuk olduğum dönemlerden bu yana en büyük hayalim hep uzaya gitmek olmuştur. Çocukluğumdan bu yana gelen bilgisayarlara, robotlara, elektronik devrelere ve uzay araçlarına olan merakım ki sonunda beni İstanbul Teknik Üniversitesinin Uzay Mühendisliği bölümüne kadar taşımıştı.
Elbette bir gün uzaya gitmek nasip olacak mı bilemiyorum ama bu arzu her zaman bilgisayarın sanal dünyası içindeki uzay oyunları ve simülasyonlarına karşı beni karşı konulmaz şekilde çekti.
Bağımsız bir İngiliz oyun geliştirme stüdyosu olan Hello Games tarafından ilk olarak 2012 yılında geliştirilmeye başlayan No Man’s Sky ilk olarak 2013 yılının Aralık ayında basit bir tanıtım ile sahneye çıktı. Oyun bir anda oyun dünyasının efsanesi haline geldi ve bu ilgi üzerine 2014 yılında Sony Interactive Entertainment bir anlaşma ile oyunun yayın haklarını aldı. Peki, oyunu bu kadar sıra dışı yapan şey neydi? Bu sorunun cevabına bakacağız ama önce resmi tanıtım videosuna bir göz atalım.
Sonsuz sayılabilecek bir evren
No Man’s Sky alışkın olduğumuz üç boyutlu oyunların aksine önceden modellenmiş ortamlar ile gelmiyor. Oyunun içindeki her ortam, bu ortamlardaki her canlı ve bitki orayı ziyaret ettiğiniz zaman bir dizi matematiksel işlem ile üretiliyor ve oluşturuluyor. Bundan dolayı oyun bir dünya değil tamı tamına milyarlarca galaksi içinde, trilyonlarca yıldız ve katrilyonlarca keşfedilebilecek gezegen sunuyor.
Evren öylesine büyük ki yapımcılar her saniye bir gezegen keşfedilse bile oyundaki tüm gezegenleri keşfetmenin 585 milyar yıl süreceğini belirtiyor. Kısacası oyunun yapısı ve büyüklüğü daha önce hiç sunulmadığı kadar büyük bir evreni bize sunuyor.
Bu sonsuz denilebilecek büyük keşif arenası bu tarz oyunları sevenler için tam bir hazine değerinde. Bu yüzden oyunun geliştirme sürecindeki gecikmelere rağmen oyun severler No Man’s Sky’a olan inançlarını hiçbir zaman kaybetmediler. Bu sebeple oyun 10 Ağustos’ta ilk olarak PlayStation 4 için satışa sunulduğu günden bu yana bu yıl Uncharted 4’ün ardından en hızlı satış yakalayan oyun oluverdi. Benzer şekilde PC sürümü Steam üzerinden sadece üç günde 212 binden fazla kopya sattı.
Oyun deneyimi
Oyunun PS4 üzerinde kurulumu kaşla göz arasında gerçekleşiyor. Akabinde 1 GB’a yakın bir güncelleme yapmanız gerekiyor ki bunun da sabredilebilecek bir süre içinde bittiğini belirtmek lazım. Hemen ardından oyuna giriyorsunuz ve kendinizi bir gezegende buluyorsunuz. Hemen yakınınızda uzay aracınız arıza yapmış bir şekilde motorlarından dumanlar yükseliyor ve galaktik maceranıza başlamak için tamir etmeniz gerekiyor.
Oyunun arayüzü sade bir şekilde tasarlanmış. Sırt çantanız, uzay aracınızın deposu ve elinizde sürekli olarak gezdirdiğiniz multi-tool adında bir silahınız var. Bu üç arayüz sıklıkla ziyaret edeceğiniz ve tüm oyunun ana omurgasını oluşturan bileşenlerimiz.
Multi-tool silahımız ile çevremizde gördüğümüz nesneleri parçalayarak temel unsurları topluyoruz. Bunlar karbon, demir, titanyum, plütonyum gibi elementlerden oluşuyor.
Sırt çantamız ve uzay aracımızın deposu topladığımız elementler için saklayıcı görevi görüyor ancak tek görevleri bu değil. Sırt çantamızın içerisinde koşma hızımız, kalkanımız gibi oyun içindeki önemli parametrelerin gelişmesini sağlayabilen bileşenleri saklıyoruz. Uzay aracımızın deposu ise benzer geliştirmeleri uzay aracımız için sağlıyor.
Geliştirmeleri keşfe çıktığımız gezegenlerdeki üsler gibi yerleşim yerlerinden, iletişime geçtiğimiz zeka sahibi uzaylılardan veya kaynağını bilemediğimiz gizemli binalardan öğreniyoruz.
Her bir geliştirme inşa edilmesi için çeşitli unsurlara ihtiyaç duyuyor. Örneğin zırhımızı basit şekilde geliştirmek için iki tane kalkana, bu kalkanları yapmak içinse demire ihtiyacımız var. Demiri ise gezegenlerdeki taşları parçalayarak topluyoruz.
Hem çantamıza bağlı kıyafetimiz, hem uzay aracımız hem de multi-toolumuz enerjiye ihtiyaç duyuyor. Kullandıkça enerjileri tükeniyor. Bunları yine keşfettiğimiz gezgenler üzerinden topluyoruz. Ancak galaksiler arası seyahat etmemizi gerektiren bataryaları yapmanın pek kolay olduğunu söyleyemeyiz zira bunlar çok kademeli ve keşif ile değil ancak ticaret noktalarından satın almanız gereken materyaller ile yapılabiliyor. İşte bu noktada oyunun etkileşim sürecinden biraz bahsetmek lazım.
Oyunda her gezegende çeşitli üsler, uzayda ise istasyonlar var. Buralarda bulunan ticaret terminallerinden elinizdeki fazla kaynakları satabiliyor veya yeni kaynaklar satın alabiliyorsunuz ancak bunları sınırlı stokla satıldığını belirtmek lazım.
Yine bu noktalarda daha çok genişleme kapasitesine sahip multi-tool bularak satın almak mümkün. Özellikle uzay istasyonlarına gelen uzaylılardan daha büyük gemiler satın alabiliyoruz.
Seyahat ettiğimiz her galaksi, güneş sistemi ve gezegen ile o gezegen üstündeki canlılar ve bitkiler keşfedilmeyi bekliyor. Tarayıcımız ile bunları tarayarak detaylarını öğreniyor daha sonra dilersek sistemin verdiği otomatik isim ile bunları kaydedebiliyor veya kendimiz isimlerini değiştirebiliyoruz. Keşfettiğimiz her yeni nokta bize belli bir para ödülü kazandırıyor. Gezegenler üzerindeki tüm canlıları keşfettiğiniz zaman ise hatırı sayılır ölçüde ödül ödemesi alıyorsunuz.
Gezgenler üzerindeki akıllı canlılar ile anlaşmak ilk başlarda kolay olmayacak çünkü dillerini bilmiyoruz ancak zamanla belli keşif noktalarında kelime kelime bu dili öğrenmeye başlıyoruz. Böylece etkileşime girdiğimizde söyledikleri şeyler aralarda geçen anlamlı kelimeler ile daha anlaşılır olmaya başlıyor.
Şu noktaya kadar derleyip toplayalım
Sonsuz sayılabilecek derecede büyük, her yönüyle keşfedilmeyi bekleyen bir evrene, toplayabileceğimiz tonla bileşene ve etkileşime girebileceğimiz pek çok muhataba sahibiz. İşin buraya kadar olan kısmı harika. Ama bu noktada bir şeylerin aksamaya başladığını belirtmek lazım.
Öncelikle oyundaki çanta, uzay aracı ve multi-tool arayüzleri gerçekten can sıkıcı bir etkileşime sahip. Kısmen Destiny arayüzlerine benzettiğim bu tasarımlarda her işlem için tıklayıp sonrada bir çemberin dolmasını beklemek anlamsız olmuş. Muhtemelen bunu hatalı olabilecek eylemlerden oyuncuyu kurtarmak için yapmışlar ama her işlem için buna gerek yokmuş. Gerçekten geri dönülmez veya pişmanlığa sebep olabilecek kararlar için bu süre Destiny’deki gibi daha uzun ve standart işlemler için çok hızlı gerçekleştirilebilirmiş.
Sonrasında indiğimiz her gezegende akıllı canlıların inşa ettiği uzay üsleri bulmak gerçekten çok anlamsız olmuş. Evreni biz keşfetmeden zaten başka canlılar keşfetmiş. Henüz üzerinde bu tarz bir yapı olmayan bir gezegen bulmam mümkün olmadı.
İndiğim her gezegende gerçekten ilk seferlerde hayranlık uyandıran mekanlar ile karşılaştım ancak devasa kanyonlar, sadece sudan oluşan ve inilemeyecek gezegenler ya da kocaman çöller gibi alanlar hiç görmedim. İçine girdiğimizde kaybolacağımız ormanlarla hiç karşılaşmadım. Oyun bu noktada “Aman Allah’ım kayboldum öleceğim” duygusunu vermekten çok uzak. Bir süre sonra indiğim her yer sıradan işlem rutinlerini tekrarladığım bir tıklama senfonisine dönüşmeye başladı. Belki de ben henüz bu tarz bir yer keşfetmemiş olabilirim. Bu noktada çok acımasız olmamak lazım diye düşünüyorum.
Tam bu noktada oyunun online özellikleri devreye girmeli ki arkadaşlarımız ile bir şeyler keşfedelim ama görünen o ki bu özellik hiç hazır olmamış ve ne zaman olacağı da belli değil zira bu güne kadar bu özellikleri hep geçiştiren cevaplar verildi.
Oyunun online özelliği sadece keşfettiğiniz ve isimlendirdiğiniz gezen bilgileri ile isimlerini merkez sunuculara bildirmekten ibaret. Başka birinin keşfettiği bir gezegen ile henüz karşılaşmadım ama böyle bir olasılık var.
Uzayda zaman zaman korsanlar peşinize düşüp sizi avlamaya çalışıyor ve başarılı da oluyorlar dilerseniz kaçmak yerine siz de onları vurabilirsiniz ama bu tercih oyun çıkmadan önce oyunun ana tercih yollarından birisi olarak tanıtılsa da çok zayıf kalmış. Bir uzay korsanı olma deneyimi sıfır. Bu noktada Elite Dangerous şu anda piyasadaki en iyi oyun konumunda.
Genel olarak toparlayalım
No Man’s Sky dijital oyun tarihinin en cesur ve üstünden zor gelinebilir bir hedefini kendisine vizyon olarak belirlemiş bir oyun. Oyun matematiksel sonsuzluk içinde sürekli bir kurgu oluşturmayı başarmış. Ancak başarısı bununla sınırlı. Oyunun bir hikayesi olsa bile (kendiniz keşfedin) çok tek düze, arayüzler daha iyi olabilirmiş ve oyun gerçekten bir süre sonra henüz tamamlanmadan piyasaya sürülmüş izlenimi veriyor. Bu açıdan herkesin alıp oynayabileceği bir oyun olmaktan “şimdilik” uzak sadece kaşif ruhlu insanlar için dibine kadar mutluluk vadediyor.
Bir önceki paragrafta yer alan “şimdilik” kelimesini özellikle kullandım çünkü No Man’s Sky sadece 15-20 kişilik bir ekiple yazılmış bir oyun. İşin en zor kısmı halledilmiş. Gelecek iki yıl içinde bu oyun gelecek 100 sene boyunca gelişerek oynanmaya devam edebilecek bir hale fazlasıyla gelebilir zira tüm altyapı buna hazır. Hatta oldukça iddialıyım VR başlığını takıp hayatını bu oyuna adayanlar olabilir.
Hello Games, No Man’s Sky ile oyun tarihinde bir devrime imza atıyorlar ancak bu imza başarılı bir oyun olmaktan çok oyun teknolojilerine yaklaşımı yeniden kurgulayacak bir yaklaşım şeklinde karşımıza çıkıyor. Sony bu cesur adımın riskini alarak bu oyuna sahip çıktığı için takdiri hak ediyor.
İnce eleyip sık dokuyanlar ve kesin karar verenler için bu oyunu almakta beis yok ancak tekrarlamak lazım No Man’s Sky “şimdilik” herkesin harcı olacak bir oyun olamıyor ancak benim beklentim gelecek bir yıl içinde bu olgunluğa yavaş da olsa ulaşacak olması yönünde.
Aşağıda Sony PlayStation tarafından yayınlanan 11 videoluk oynatma listesini de paylaşıyoruz.
