Sovyetler Birliği'nde 27 Ocak 1959'da kaybolan 9 öğrencinin cansız bedenleri bulunmuş ve olayın nasıl gerçekleştiğine ilişkin ortaya atılan teorilerde uzaylılar dahi fail olarak gösterilmişti. İsviçreli iki bilim insanı, söz konusu felaketin çığ sonucunda yaşanmış olabileceğine ilişkin kanıtlar sundu.
Sovyetler Birliği’nde, 1959 yılının 27 Ocak’ında Ural Dağları'nın kuzeyine bir keşif gezisi için yola koyulan 9 öğrenci kayboldu. Hedefleri Gora Otorten Dağı'na ulaşmaktı. Ancak yerel Mansice dilinde "Ölüm Dağı" anlamına gelen Kholat Syakhl Dağı'nın dondurucu yamaçlarda yaşamlarını yitirdiler.
Ekibin kaybolması ve ölmesiyle ilgili birçok teori ortaya atılmıştı. İsviçreli iki bilim insanı Alexander Puzrin ve Johan Gaume, 9 kişilik bir öğrenci ekibinin uzaylılar veya gizli askeri deneyler yüzünden değil, tabaka çığı adı verilen bir doğa olayı nedeniyle öldüğüne dair videolu kanıtlar sundu.
ÇIĞ OLABİLECEĞİNİ KANITLADILAR
Independent Türkçe’de yer alan bir habere göre, Keşif gezilerinde elde edilen ve ikilinin bilimsel makalede sunduğu bu kanıtlar, düşünülenin aksine bölgede çığ oluşabileceğini destekler nitelikte. Böylelikle bilim insanları, dağcıların efsanelere konu olan ölümünü aydınlatmaya bir adım daha yaklaştı.
Çığ fikri aslında uzak bir ihtimal gibi görünüyordu çünkü bununla çelişen pek çok gösterge mevcuttu. Öncelikle kurtarma ekibi olayın gerçekleştiği yerde bir çığa dair hiçbir kanıt bulamamıştı ve yamacın açısı sıradan bir çığ için yeterince dik değildi. Tırmanışçıların göğüs ve kafataslarındaki yaralanmalar da tipik çığ kurbanlarında bulunanlarla örtüşmüyordu.
Ancak iki bilim insanının araştırmasında, nadir görülen bu tür tabaka çığlarının Dyatlov vakasında ölenlere benzer yaralanmalara neden olabileceği ifade edilmişti.
Bilim insanlarının tezlerinde şu ifadeler yer aldı:
4 kritik faktör birleşince, nispeten küçük bir kar tabakasının doğrudan çadırın üzerine yığılabileceğini gösterdik. Bu faktörlerden ilki, çadırın, kampçıları rüzgardan koruması için daha dik bir yokuştaki çıkıntının altına kurulması. İkinci faktör, yukarı gittikçe incelen bir kar tabakasının bulunduğu, bölgesel açıdan daha dik olan kamp noktasına paralel uzanan zayıf kar tabakası. Üçüncüsü, grubun çadır kurmak için kar levhasında oluşturduğu kesinti. Son faktör de çadırın üstündeki çıkıntıda kar birikimine yol açan kuvvetli katabatik rüzgarların neden olduğu gecikmeli kırılma.
Puzrin ve Gaume, "Dyatlov kurtarma ekibinin olaydan 3 hafta sonra bir çığ belirtisi bulamamasına şaşmamalı" ifadelerini kullandı.
İkiliye göre bu, orada daha önce neden çığ kanıtları bulunamadığını açıklıyor. Küçük levha çığlarının izlerinin birkaç saat içinde kaybolduğunu vurgulayan ekibin raporunda çığ tehlikesi şöyle ifade edildi:
“Bölge açıkça çığa eğilimli. 1 Şubat 1959 gecesi çığ tehlikesi gerçekti.”
