Ağır Ceza, Asliye Ceza ve Hukuk Mahkemelerinde 25 yıldır hakimlik yapan ve ilk kitabı ‘Eşikte’ ile gidenlerin hikâyelerini anlatan Metin Özdemir, yeni kitabı ‘Körebe’de kalmayı seçenlerin, terk edilenlerin ya da yaşam sahnesinde kaybolup gidenlerin öykülerine odaklanıyor. Çocukluğun saf dünyası ile büyüklerin karmaşık dünyası oyun düzleminde buluşuyor.
MEHMET UTKU ŞENTÜRK
Oyun ve gerçekliğin sınırları kaybolurken her şey oyunun bir parçası, bir göstergesi hâline geliyor; kahramanlar da hayat denilen büyük oyunun trajik oyuncuları... Körebe, okuyucuyu hayatın oyunbaz yönlerini keşfetmeye davet ederken kaçınılmaz olarak şu sorularla yüzleştiriyor: Oyun nerede başlıyor, nerede bitiyor? Oyunda mıyım yoksa oyunun dışında mı?
Metin Özdemir, kitap boyunca Oğuz Atay’ın kaleme aldığı her roman ve öykünün ana izleği olan özellikle ‘Tehlikeli Oyunlar’ ve ‘Oyunlarla Yaşayanlar’da yoğun hissettiren ‘oyun’ kavramını ele alıyor. Hatta oyun izleğini tıpkı Oğuz Atay gibi sadece bir ‘oyun’ değil; zekice kotarılmış bir ‘oyun içinde oyun’ olarak okumak da mümkün. Atay, oyun meselesini, ‘Tehlikeli Oyunlar’ın baş karakteri Hikmet Benol’un ağzından şöyle açıklar: “Oyunlar gerçeğin en güzel yorumlarıdır. Bizim gerçek dediğimiz şey de bazı güçlükler yüzünden iyi oynanamayan oyunlardır.”
‘Körebe’, adını aldığı oyunun dinamikleri etrafında şekilleniyor. Oyun ile gerçeklik arasındaki sınırların belirsizleştiği bu eser, okuyucuya soyut ve somut olanın iç içe geçtiği, hayatın kendisinin bir oyuna dönüştüğü bir anlatım sunuyor. Metin Özdemir, çocukluğun masumiyetini ve basit oyunların gerisinde yatan karmaşık duyguları ustaca harmanlayarak, okuyucunun bilinçaltındaki çocuk ruhunu yeniden keşfetmesini sağlıyor. Oyunların sadece eğlence değil, aynı zamanda hayatı anlama ve sorgulama aracı olduğunu vurguluyor.
Kitap, insan ilişkilerine dair derin bir analiz sunarak okuyucularına farklı perspektifler kazandırıyor. Oyun ve hayatın iç içe geçtiği bu anlatım, yeniden düşünmek ve hissetmek için bir fırsat sunuyor. Özdemir, okuyucuyu sorgulamaya teşvik ederken, çağımızın karmaşık ilişkilerine ve bireylerin kendi içsel yolculuklarına ışık tutuyor. Ötüken Neşriyat’tan çıkan ‘Körebe’, yalnızca bir okuma deneyimi değil, aynı zamanda bir içsel keşif olarak hafızalarda yer etmeye aday gibi görünüyor...
ÜÇ BÖLÜM, ON ÖYKÜ
Okuma yazma öğrenir öğrenmez günlük tutmaya başladığını söyleyen yazan Metin Özdemir, “Ortaokul ve lise yıllarında en önemsediğim faaliyet kompozisyon yazma ve bunu sınıfta okumaktı. Buradaki başarı, övgü, teşvik yazma konusunda etkili olmuş olabilir. Üniversite yıllarında başladığım öykü çalışmalarına mesleki nedenlerle ara verdim. Bu nedenle görece olarak geç kitap yayınladım diyebilirim” diyor. ‘Oyunlar’, ‘Oyuncular’ ve ‘Oyunun Sonu’ başlıklarıyla bölümlere ayrılan ve toplamda on öyküden oluşan kitabın arka kapağında ise yazar duygularını şöyle ifade ediyor: “Bir şeyi çok isteyip ona uzandığımda; kaybetme kaygısıyla baş etmem gerekiyor.
Fakat istememek de elde edildiğindeki doyumdan vazgeçmek anlamına geliyor. Öte yandan bir şey elde edildiğinde zaten yitirilmiş olmuyor mu? Bilemiyorum. Asla oyuna girmeme yetecek kadar koz tutmamaya çalışıyorum elimde, tutsam bile sanki hayatımı ortaya koyuyormuşçasına zamanı gelmeden önce sürmekten korkuyor ve eylemsizlikle çıkabiliyorum bu kaostan. Duygularımın felç olduğu bir eylemsizlik!”
