‘Hukuk devleti, bağımsız medya, güçlü sivil toplum’ gibi kavramlar son dönemde neredeyse herkesin dilinde.

Bu kavramların bu kadar dillerde olması iyi mi kötü mü bakalım…

‘Hukuk devletinin temel amacı, siyasal erkin ve onun sahip olduğu gücün keyfi biçimde kullanımının önüne geçmektir’ tanımından yola çıkarak; son dönemde kiminle konuşsam ‘keyfilik’ kavramının mutlaka altı çiziliyor.

Şunu belirteyim… Sahada son günlerdeki gözaltılar, tutuklamalar çoğunlukla keyfilik kavramıyla belirtiliyor. Gözlemim şu ki; hakkaniyet kavramıyla ilgili ciddi şekilde hayal kırıklığı yaşanıyor. Ekonomi ve diğer sıkıntılarda da ortada.

Açıkçası bu rahatsızlıklar sesli bir şekilde belirtilmiyor olabilir.

Bu arada rahatsızlıklar sesli nasıl belirtsin ki?

Ses yükselten buyursun içeri deniyor gibi bir durum söz konusu.

Öte yandan bu rahatsızlıklar nasıl belirtiliyor derseniz kararsız oranlarındaki yükselişe bakın derim.

Örneğin kalabalıkların içine sinmiyor İmamoğlu’na ardı ardına açılan davalar ya da son dönemdeki gözaltılar, tutuklamalar, baskılar…

O yüzden erken aday belirleme tartışmasının da bu dakikadan sonra anlamsız olduğu düşüncesindeyim.

Ki kalabalıklar da sıkıntının farkında.

Dünkü yazıda da belirttiğim üzere; bu noktadan sonra enerjiyi erken, geç tartışmalarına yönlendirmektense bundan sonrasına bakmak ve buna uygun yol haritası oluşturulması anlamlı olabilir.

Madem ileriye doğru adım atıldı. Bu dakikadan sonra geri adımın unutulması anlamlı olabilir. Bir anlamda alınan kararın ardında durmak önemli. Bu durum kitleler nezdinde kararlılık testi gibi de görülebilir.
Bağımsız medyayla ilgili ne denebilir?

Aslında denecek bir şey yok. Hal ortada. Ayrıca aynı durum sivil toplum örgütleri için de geçerli.

Gelinen bu noktada eski sistemle yeni hükümet sistemi arasındaki en önemli fark ne diye sorsam ne dersiniz?

Bu soruyla ilgili birçok madde sıralayacağınız muhakkak. Benim cevabım çok uzun olmayacak doğrusu.

Şöyle ki;

Yeni sistemle yönetmenin daha “kolay” olduğu düşüncesindeyim.

Aşağıda birçok itirazlar, şunlar, bunlar…

Denetimsizlik deniyor, hesap verilebilirlikte sıkıntı var deniyor. Merkezi yapı deniyor, Meclis eskiye nazaran zayıfladı deniyor. Deniyor da deniyor.

Ve günün sonunda dendiği ile kalıyor.

Son olarak dünkü yazıyla ilgili yorumlarda şöyle bir soru gelmiş:

“Bu tarafın adayları belli de karşı tarafta aday Cumhurbaşkanı Erdoğan mı yoksa başka bir isim mi?”

Açıkçası bu sorunun cevabını en iyi Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Devlet Bahçeli’nin bildiği düşüncesindeyim. Diğer taraftan şu söylenebilir: Genel yorumlar Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın aday olacağı yönünde.

Bir taraftan da Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın aday olmadığı senaryoda adaylığa en yakın isim olarak Dışişleri Bakanı Hakan Fidan belirtilebilir. Bu kanaatin kaynağının sahadaki izlenimler, görüşmeler olduğunu belirtmek isterim. Böyle söylüyorum zira sahadaki özellikle derin görüşmelerde Fidan ismi daha çok ön plana çıktı. Özellikle Fidan ile ilgili devlet adamlığı vurgusu önemli. Ve asıl böylesi sıkıntılı bir dönemde “yönetebilir hissini” seçmene hissettirmesi önemli. Diğer taraftan Bayraktar ismi de belirtiliyor, yalnız burada aileye yakınlık durumu ve tecrübesiz olması bir dezavantaj olarak görülüyor. Ayrıca çoğunlukla Bayraktar’ın İHA, SİHA gibi çalışmalara daha da güçlü bir şekilde devam etmesi talep ediliyor.

Diğer belirtilen Numan Kurtulmuş, Hulusi Akar, Bilal Erdoğan gibi isimlerin şansının olmadığı düşüncesindeyim.

******

Çiçekler sebepsiz mi açar? Güneş hep mi ışıldar? Ay hep mi karanlıkta kalır?

Bırak soruları kalp açıldı gözler kapandı uçtu endişeler

Ne utanma ne kaybetme hazırım yaralar kapının dışında

Sahteyi fırlat vazgeç gölgenden at bildiklerini

Meğer bilme kalptenmiş yıllarca boşa didinmişim bellemek için…