İçtihat Bülteni davalarından edinilen bilgilere göre, mahkemeye avukatı aracığı ile başvuru yapan S.S. sunduğu dilekçede bir bankadan limiti 4 bin lira olan kredi kartı aldığını, limitine güvenerek kartını davadan bağımsız çok yakın arkadaşı E.İ.’ye kullanması için verdiğini, ay sonu kredi kartının hesap eksterinde 45 bin lira tutarında bir borç gördüğünü bu çerçevede ilgili banka şubesine başvuru yaptığını fakat banka yetkilileri ile yaptığı görüşmeden bir sonuç alamadığını, icralık olma durumundan kurtulmak için borcun 19 bin 700 lirasını ödeme yaptığını, kart borcunun limiti olan 4 bin lirasını kabul ederek ödenen bedelden limitin üzeri olan 15 bin 700 liralık kısmında kendisinden haksız bir biçimde alındığını öne sürdü ve fazladan yapılmış olan ödemenin kendisine geri ödenmesine ödemesi yapılmamış olarak kalan 28 bin liranın da kendi borcu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etti. Bu talep karşısında mahkemeye dava açıldı.
DAVA KISMİ OLARAK KABUL EDİLDİ
Tüketici Mahkemesine yapılan başvurunun sonucunda, davalı kişinin bankadan verilen kredi kartındaki limiti aşmış bir şekilde kullanımına izin vermesinden dolayı bankanın da davacı ile birlikte eşit olarak kusurlu sayıldığı, 4 bin lira limitinin dışında kalmış olan 40.518 lira tutarındaki bedelin de yarısının davacıya diğer yarısının da davalının sorumluluğu altında olduğu, davacı tarafın kendisine ait olan sorumluluk miktarı çerçevesinde bankaya ödediği 19 bin 700 lira tutarındaki ödeneğin düşürülmesi ile birlikte davacı tarafın 4 bin 559 lirasının asıl alacak şeklinde, bin 927 lirasının işlemiş faizi ile birlikte toplamda 6 bin 583 lirasından sorumlu olduğu gerekçesi değerlendirildi ve davanın kısmen kabulüne karar verildi.
YARGITAY, KARARIN BOZULMASINA HÜKMETTİ
Yargıtay Hukuk Dairesi'ne giden dava dosyasında davaya konu olan kredi kartının davacıya teslim edildiğini, kredi kartının hamilinin kendi iradesiyle bir başkasına verdiği ve o kişinin yapmış olduğu işlemlerden de davacı tarafın sorumlu olduğu değerlendirildi. Bu çerçevede kanıtı sunulmayan davanın reddinin yazılı gerekçeyle haklılığı bulunmayan savanın kısmen kabulünün isabetsiz olduğu gerekçe gösterildi ve Tüketici Mahkemesi'nin verdiği karar bozuldu.
TÜKETİCİ MAHKEMESİ DAVADA DİRENME EYLEMİ GÖSTERDİ
Yargıtay tarafından verilen karar karşısında Tüketici Mahkemesi, önceki karar gerekçesinin ekine 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu’nda yer alan 15. ve 16. maddelerini gösterdi ve "Davalı taraf olan bankanın limitin üstünde yapılan bir harcamaya onay vermemesi gerektiği, limit aşımında gerekli olan tüm teknik önlemlerini alması gerektiğinin belirtmesi suretiyle” direnme kararını aldı. Bu süreçte her iki tarafın avukatları kararı temyize gönderdi.
YARGITAY'DAN EMSAL DEĞERİ TAŞIYAN KARAR
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na yeniden giden dosya işeme alındı ve dosya hakkında alınan emsal değeri taşıyan kararda şöyle denildi:
"5464 sayılı Kanun'un 15. ve 16. maddelerine göre kart hamilleri, kredi kartlarını ve kredi kartı şifrelerini korumakla yükümlüdür. Kart hamili, şifre ile belirtilen limitler dahilinde işlem yapabilir ve tasarrufa bulunabilir. Limitleri aşan harcamalara muhatap banka tarafından onay verilmemeli ve limitlerin aşılmaması için gerekli olan tüm teknik önlemleri almalıdır. Ancak 5 Ekim 2011 tarihli yukarıdaki yazı, davalı bankanın sistemdeki teknik bir arıza nedeniyle kart limitini aşmamak için gerekli adımları atmadığını ve limitin üzerinde harcama yapılmasına izin verdiğini göstermektedir. Böyle bir durumda bölge mahkemesinin hem davacı hem de davalı bankanın kusurlu olduğuna ilişkin müdafaa kararı kesinleşir."
Yargıtay tarafından verilen kararda Tüketici mahkemesinin kararı yerinde bulundu. Yargıtay Genel Kurulu, hem davacının müvekkilinin hem de davalının bankasının uyuşmazlıktaki eksiklikleri ortaklaşa tespit ederek davayı sonlandırdığını tespit etti.
