Şok mangası veya saldırı birlikleri, bir saldırıya öncülük etmek için oluşturulan oluşumlardır. Şok mangası genellikle diğer piyadelere göre daha eğitimli ve teçhizatlıdırlar ve başarılı operasyonlarda bile ağır kayıplar vermeleri beklenir.
Şok mangası birliklerini içeren askeri birimler, düşman savunmalarına girip düşmanın savunmasız arka alanlarına saldırmak amacıyla tipik olarak hareketlilik için düzenlenir. Ezici bir saldırı yoluyla bir çatışmaya karşı savaşmak için oluşturulmuş herhangi bir uzmanlaşmış, elit birim, özel kuvvetler veya komando tarzı birimlerin aksine, şok birlikleri olarak kabul edilir.
ŞOK MANGASI NEDİR?
‘Şok mangası’ terimi 20. yüzyılda popüler hale gelmesine rağmen, kavram, Batı Avrupa ordularının umutsuz umudu kullanması gibi yeni bir kavram değil. Şu anda terim nadiren kullanılmaktadır, çünkü arkasındaki stratejik kavramlar standart çağdaş askeri düşünce haline gelmiştir.
TSK İÇERİSİNDEKİ ŞOK MANGASI
Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) içerisinde normal koşullarda nişancılık ve yakın temas gibi konularda en iyi askerlerden oluşması gereken şok mangası, gün içerisinde yelekli ve teçhizatlı olarak görev alıyor. Normal askerlere nazaran ayrı bir koğuş içinde yer alan şok mangası koğuşu, çoğunlukla binanın en alt katında çıkışa en yakın noktada bulunuyor.
Belirli zamanlarda gerçekleştirilen tatbikatlara hazır bir biçimde katılma zorunluluğu olan şok mangası, bunun dışında hazır kıta görev ve sorumluluklarını yerine getirebilmek adına çeşitli eğitimlerden geçen şok mangasının eğitimleri, belirsiz zamanlarda alarm verilerek tatbikatlarla sınanıyor.
Hazır kıta bulunan şok mangasına bunun haricinde herhangi bir görev verilemez.
1914’TEN ÖNCE
Birkaç kaynak Vikinglerin çılgına dönenleri organize savaşta şok birlikleri olarak nasıl kullandığını anlatıyor.
Geç Ortaçağ Avrupa'da, Alman Landsknecht ve İsviçreli paralı askerler, turna oluşumlarına girmek için büyük Zweihänder kılıçları kullandılar. Polonya -Litvanya Topluluğu tarafından kullanılan seçkin ağır süvari olan Polonya Kanatlı Süvariler de şok birlikleri olarak tanımlandı. Osmanlı Ordusu da şok mangası olarak Delileri kullandı.
Bombacılar, kuşatma operasyonları için özel saldırı askerleri olarak ortaya çıktı. İlk olarak 17. yüzyılın ortalarında ve sonlarında farklı bir rolle kurulan el bombası birimleri, bir atılımın ön saflarında yer alırken el bombaları ve fırtına gedikleri atacaktı. Orijinal kara barut bombasını kullanmayı bıraktıktan sonra bile ordular, el bombası şirketlerini ve alaylarını uzman saldırı birlikleri olarak tuttu.
BİRİNCİ DÜNYA SAVAŞI
Birinci Dünya Savaşı sırasında birçok savaşçı, siper savaşının çıkmazıyla karşı karşıya kaldı. 1915'te Batı Cephesinde Almanlar, saldırı taktiklerini geliştirmek için Rohr Taburu adlı özel bir birim kurdu. 1916 Brusilov Taarruzu sırasında, Rus generali Aleksei Brusilov, şok mangaları fikrini Avusturya hatları boyunca zayıf noktalara saldırmak için ana Rus Ordusunun yararlanabileceği bir atılım gerçekleştirmek için geliştirdi ve uyguladı. Rus Ordusu ayrıca, 1886'da kurulan Rus ordusunun özel olarak eğitilmiş kuvvetleri olan ve pusulardan korunmak, keşif yapmak ve insansız topraklarda düşük yoğunluklu savaşlar yapmak için kullanılan avcı komando birlikleri konuşlandırdı.
Von Hutier taktikleri (sızma taktikleri), özel piyade saldırı birimlerinin ana hatlardan ayrılması ve düşman hatlarına sızmak için gönderilmesini, daha kısa ve daha keskin (Birinci Dünya Savaşı için normalden daha fazla) topçu ateşi misyonları ile hem düşmanı ön hem de arkadan hedef alarak desteklendi. Yapabildikleri düşman güçlü noktalarını atlayarak ve bunlardan kaçınarak ve zorlandıklarında ve nerede zorlandıklarında en iyi avantajlarından yararlanarak, baypas edilmiş birimlere karşı daha ağır piyadeleri takip etmeye kararlı bir angajman bırakmak. Bu müstakil birliklerin birincil amacı, düşmanın hatlarına sızmak ve mümkün olduğunca bütünlüklerini bozmaktı. Bu oluşumlar Stoßtruppen veya şok mangası olarak bilinmeye başladı ve öncülük ettikleri taktikler, Birinci Dünya Savaşı sonrası piyade taktiklerinin temelini oluşturdu.
