Bir an sessizlik olsa, sonra biri güzel bir şey söylese diyorum. Ne o bilmiyorum, bilsem ben söyleyeceğim zaten. Tarif de edemiyorum bunu. İyi bir şair olsam şöyle derdim sanırım:

“İçinde yalan olmayan bir cümle söyle bana
İçinde Amerika olmayan bir cümle söyle
İçinde zulüm olmayan bir cümle
İhtiyacım var buna”*

Kalabalık sözlerin arasında yoruluyor, büyük lafların altında eziliyoruz. Bir garip hengamede çiçeksiz dikenleri büyütüyoruz. Sokaklar çaresiz, başka yollar arıyoruz.

Maskeyle bile gizlenemeyen bir hüzün hakim artık hayata. Gözler yetiyor yorgunluğu anlamaya. Sesler çok uzaktan geliyor, duymuyoruz ne kadar yankılansa da. 

Pandemi dibimizde artık. En yakınlarımız onunla mücadele ediyor. Hepimiz en az bir canını kaybetti Kovid-19 karşısında. Cenaze dönüşü sessizliği var sokaklarda. 

Hızla büyüyen yoksulluk canımızı yakıyor. İşsizlik büyürken fiyatlar da artmaya devam ediyor. Bir derin kriz içinde ekmek derdi büyüyor. Marketten çıkan baba efkarı var sokaklarda.

Tutup sarsak diyoruz birbirimizi, o da olmuyor. Mesafeler ayrılığı da büyütüyor, uzaklaşıyoruz zamanla. Kaf dağının hasreti var sokaklarda.

Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm.
Üçü de bizimle şimdi.

Bizi bunlardan kurtarması gerekenleri başka kavgaların içinden çekip çıkarmaya çalışıyoruz. Hükümet şifâ olacak şeyler söylemiyor bir türlü. Sorunca yorulduğumuzla kalıyoruz. 1071’den başlıyor cevap, Haçlı ittifakı, Gezi Parkı derken 15 Temmuz’da bitiyor. Ne yapsak tarihi itemiyoruz, bugüne gelemiyoruz.

Oradan ümidi kesince başka bir kapı arıyor insan. Bari diyor biri şarkı söylese, film çekse biri, şaka yapsa diğeri. Umudu tazeleriz belki. 

Çünkü çok kapı var ama umuttan başka anahtar yok. Bu dar günler öyle ya da böyle geçecek, yeni kapılar göreceğiz. O kapılardan geçmek için inatla umut edeceğiz, başka yolu yok. 

Birileri umudu büyütmeli şimdi, güzel bir şey söylemeli. Ne o bilmiyorum, bilsem ben söyleyeceğim zaten. Tarif de edemiyorum bunu.
Siz söylersiniz belki.

----
*Şiir: Mevlana İdris - Tarih Bitti