Gerçekten son yılların en ilginç derbilerinden birini izledik. Eğer derbinin adı Galatasaray ile Fenerbahçe ise, bizim bildiğimiz kadarıyla orada hırs, mücadele ve güzel futbol olmalı. Öncelikli durum ise her iki takımın zirve mücadelesi yapması. Ama bu derbinin havası ve yapısı başka. Fenerbahçe zirveyi ve şampiyonluğu kovalıyor. Galatasaray çoktan havluyu atmış.

Tek düşüncesi ezeli rakibimi yeneyim veya puan alayım bu utanç sezonunun halinden kurtulayım. İşte bu hava içindeki derbide futbol olarak daha üstün taraf ve daha çok pozisyon üreten takım Fenerbahçe'ydi. Geçmiş haftalara oranla daha dirençli olan Galatasaray'ın tek amacı gol yememek ve idare edebildiğince mücadele görüntüsü vermekti. Nitekim daha maçın başında Galatasaray savunmasının arasına ve arkasına atılan her top Fenerbahçe için pozisyon getiriyor. Ama basiretsiz bir teknik yönetimin elindeki Fenerbahçe, psikolojik ve teknik üstünlüğünü bir türlü sonuca taşıyamıyor.

Özellikle Volkan Şen ile yakaladıkları iki net pozisyon var ki, gol olmaması sadece beceriksizlik ve son vuruş eksikliği olarak nitelendirilebilir. Söz becerisizlikten açılmışken Sarı-Kırmızılı ekibin beceriksizliklerinden de bahsetmek gerekir. Sen topu ayağında tutmakta zorlanıyorsan topun tehlike bölgelerine gönderme yeteneğine bir türlü sergileyemiyorsan daha ne diyelim. Futbol kalitesinin bir türlü vasat seviyesinin üstüne yükselmediği maçın daha hakim tarafı Fenerbahçe idi.

Kazanmak zorunda olan Pereira'nın her zamanki korkaklığı, stajyerlik dönemini aşamamış Riekerink kaptanlığındaki Galatasaray'a adeta hediye gibi geldi. Galatasaray için kaybetmemek bir artı olabilir. Ancak aynı şeyleri beceriksiz kaptan ve korkak Pereira için söylemek mümkün değil.