Her şeyden önce Fenerbahçe'yi kutlamamız gerek. İnanılmaz bir onur ve inanç mücadelesi verdiler. Bir finali oynamak gerçekten çok zordur. Bu finalin getirdiği baskı, bazen istediklerinizi yapmanızı engeller. Eliniz ayağınız tutmaz olur, en basit atışları bile kaçırırsın. Hele karşınızda son 4 finalin tamamını oynamış bu gerilimli atmosferi çok iyi bilen bir rakibiniz varsa.

Nitekim bu gerilim özellikle ikinci çeyrekte Fenerbahçe'ye çok pahalıya mal oldu. Çok gerekli olan savunma yapılamadığı gibi hücumda da isabetli atışlar peş peşe kaçtı. En basit atışları değerlendiremezken, daha yüksek bir yüzde yakalayan CSKA, farkı 20 sayıya kadar taşıdı.

Ancak basketbol gerçekten ilginç bir oyun. Eğer mücadeleyi bırakmaz yüreğinizi ortaya koyarsanız, 20 sayı olan farklar bile eriyebiliyor. Nitekim üçüncü çeyrekten itibaren başlayan Fenerbahçe'nin savunma direnci bu büyük uçurumu oyunun son bölümünde kapatmaya da yetti de arttı bile.

Udoh, Datome inanılmaz gayretten maçı kazanma noktasına getirdiler. Ancak çok kritik noktalarda CSKA kadar bir de anlamsız düdükler çalan hakemleri karşılarında buldular. Yıllardır, böyle bir final mücadelesinde bu kadar anlamsız düdükler çalan ve tek taraflı yöneten hakemler görmedik.

Tüm bunlara rağmen Fenrebahçe farkı kapatıp maçı normal sürede kazanma noktasına kadar da getirdi. Ancak son topta biraz da şanssızlık sonucu verilen final Fenerbahçe üzerinde yeni bir baskı oluşturdu. Nitekim Fenerbahçe, yorgunluğun da etkisiyle basit hatalar yapınca kazanabileceği bir maçı hakemlerin de yardımıyla beşinci finalinde mutluluğa ulaşan CSKA'ya teslim etti. Ancak şunu da belirtelim Ruslar galip değil bu yolda mağlup.