Finaller, her zaman ilginç sonuçlara gebedir. Böylesine önemli birfinali kazanmak istiyorsanız öncelikle yapacağınız iş rakibinizden daha çok istediğinizi ona kabul ettirmektir. Galatasaray için bir anlamda Avrupa'dan iki yıl uzak kalmamak anlamına gelen bu finali Sarı-Kırmızılı takım, daha çok istediğini ilk yarıda gösterdi. Orta alan üstünlüğünü ele alan Galatasaray karşısında son derece de pasif bir Fenerbahçe bulunca istediğini ilk yarının tamamını sahada uyguladı.

Podolski'nin arzusu, Sneijder ve Emre'nin de çalışkanlığıyla birleşince Sarı-Kırmızılı ekip hem rakip kaleye daha fazla gitti, hem de Fenerbahçe'ye oranladaha fazla pozisyon üretti. Özellikle Podolski, bitirici noktalara girme özelliğiyle de takımının arzuladığı golü bulunca Galatasaray iyice rahatladı. Belli ki, Sarı-Kırmızılı takım bu maça Fenerbahçe'den daha iyi hazırlanmış. Arzuları iştahları çok daha fazlaydı.

FENER FİŞİ ÇEKMİŞ

Fenerbahçe'ye gelince sanki fişi çekmişler, futbol oynamayı bırakmışlar. İlk yarıda hiçbir tehlike üretemezken ikinci yarıda Sneijder'in çıkmasından sonra Galatasaray'ın orta sahasına çökünce baskılı gibi gözüktüler ama, üretimleri yine yoktu. Özellikle ilk yarıda yalnız bırakılan Van Persie'nin oyundan çıkarılıp, Fernandao'nun alınması da bu soruna bir çözüm getirmedi. Son pas eksikliği Fenerbahçe'nin en büyük yanlışı olarak gözükürken kaptırılan toplar da Galatasaray'ın ekmeğine yağ sürdü.

Kısacası hedefi ve amacı olan ve maça daha iyi hazırlanan Galatasaray ezeli rakibini devirerek bunun ödülünü almasını bildi. Bilmem artık, bu kadar yanlışı peş peşe yapıp Fenerbahçe takımını böyle etkisiz hale getiren Sarı-Lacivertli yönetim, ne düşünür? Ama bir gerçek var ki, hak eden ve ilk yarıda çok daha akıllı hareket eden Galatasaray, kupayı üst üste üçüncü kez kupayı müzesine götürdü ve Avrupa yoksunluğunu bir yılla sınırlı tuttu. Bu da bence kötü sezonun en önemli tesellisiydi.