Fenerbahçe’nin hedefi olmayınca oyuncuların kosantrasyonu hemen düşüyor. Özellikle yaratıcı oyuncu sayısı sınırlı olunca da kapanan takımları açmak Sarı-Lacivertliler için başlı başına derde dönüşüyor.

Düşünün, tehlike bölgesinde çabalayan Akhisar çok adamla kapanıp Fenerbahçe’nin etkili adamlarına alan bırakmamayı planlamış. Bunu aşmanın en genel geçer yolu adam eksiltme özelliği olan oyuncularla rakip savunmanın dengesini bozmak. Bir diğer alternatif ise duran toplarla sonuç aramak. Duran topları Lens ile olumlu kullanabiliyorlar ama adam eksiltecek oyuncular Aatıf, Alper ve gol atmasına rağmen Lens neredeyse hiç hareketli değiller. Hal böyle olunca da top bir türlü tehlike bölgesindeki Van Persie’ye gelmiyor ve neredeyse bütün ilk yarı Fenerbahçe adına bir pozisyon üretilmeden geçiyor. Devre biterken Lens’in duran topundan Akhisar’ın kendi kalesine attığı gol Fenerbahçe için sanki bir piyangoydu.

TARAFTAR NEDEN GELSİN?

Ancak ikinci yarının başında geri gelen uyurgezerlik hali, Sarı-Lacivertli ekibin en güvenli yeri olan savunmanın hatası sonucu gelen penaltı kalelerinde golü görmeye neden oluyordu. Golden sonra herhalde ‘Ne oluyoruz’ düşüncesi ön plana çıktı ki şöyle bir silkindi Fenerbahçe ve bu da bir şans golü daha getirdi. Ama sormak gerekiyor; Fenerbahçe tribünleri niye boş diye? Böylesine etkisiz futbol oynayan, pozisyon üretmekte zorluk çeken, üstüne üstlük rakibine pozisyon ikram eden bir takımı izlemeye taraftarı neden gelsin?

Bu sene Fenerbahçe taraftarına zevk değil sıkıntı veriyor. Kadrodaki skor üretecek yıldızlar hiç mi iş yapmıyor? Şöyle söyleyeyim, dün sahanın en gayretlisi Hasan Ali, biraz da Aatıf’tı, varın gerisini siz düşünün. Haa, yine de 3 puan aldılarsa yatıp kalkıp etkisiz Akhisar’a dua etsinler.