Kim derdi ki Galatasaray gibi Türkiye’nin Avrupa’daki en önemli futbol markalarından biri erkenden lige havlu atacak. Kim derdi ki, şampiyonluktan uzaklaşmış Galatasaray ile ligin dibinden kurtulma mücadelesi veren Eskişehirspor arasındaki maçın sonucunu kimse fazla merak etmeyecek. Ama bu maçın merak edilen tek noktası altyapı sorumlusu olarak getirilen Reikerink’in takıma nasıl futbol oynatacağıydı.
Hemen söyleyeyim ki değişen bir şey yok. Eğer Galatasaray son maçlarında gol atma becerisi gösteremeyen Eskişehirspor’dan çuvalla gol yiyorsa bu sorunun cevabı taktiksel değil. Belli Galatasaray’da beyinler ligden uzaklaşmıştı. Maçlar birer formalite haline dönüşmüş.
RIEKERINK MAÇ ACEMİSİ
Sezon başından beri Galatasaray’ın savunmasında ciddi sorunlar yaşadığını her fırsatta dile getiriyorduk. Ama bu kez ciddi bir rezalete tanık olduk. İlk 15 dakikadaki iştah ve atılan gol Galatasaray taraftarına belki bir umut getirmişti. Ama ondan sonraki çözülmeye bir anlam vermek güç.
Sarı Kırmızılı ekibin iki kanadı kelimenin tek anlamıyla bir yol geçen hanı. Rakip o koridorları öyle bir kullanıyor ki, gollerin gelmemesi mucize. Tamam, Galatasaray’ın bir sürü eksiği var. Ama siz rakibinize bu kadar boş alan bırakıp oyunu istediği gibi yönlendirmesine olanak tanıyorsanız yenilmeyi peşinen kabullenmişsinizdir demektir. Rakibe bir sürü pozisyon veren Galatasaray, pozisyon bulmakta da umutsuz bir şekilde çırpındığını söylersek de sanırım yanlış yapmayız.
Riekerink, belli ki maç acemisi. Umut Bulut’u çıkartıp yerine Tarık Çamdal’ı sokmak hangi akıllı futbol düşüncesinin bir eseri olabilir. Bilal pozisyonsuz maçı şık bir vuruşla skor cennetine dönüştürürken Galatasaray’ın kanatları boş bırakan futbol anlayışı da buna katkı yapmadı mı acaba?
Ununu eleyip eleğini duvara asmış Galatasaray’ın yetersiz teknik yönetimi ile daha da önemlisiz üst yönetimle hiçbir yere varamayacağı dünkü Eskişehir maçı ile bir kez daha belgelendi. Bugün artık tartışılması gereken Galatasaray ne yaptı, nasıl oynadı değil. Bu yönetim Galatasaray’ı nereye götürüyor? Onu konuşmamızın zamanı.
