Yaz ayları, Türk takımları için her zaman zor geçer. Fiziksel ve zihinsel olarak oyuncular saha içine konsantre olamadığı gibi, planlama yönünden de eksiklikler ön planda olur. Beşiktaş, Shakhtar Donetsk karşısında elenirken sadece atletizm değil, planlama eksikliği nedeniyle de UEFA ön elemesini kaybetmişti.
Transferler zamanında yapılmadığı gibi, teknik adamların sistem planlaması da eksikti. Hatta lig planlamasını yapan, futbolun başındaki yöneticiler dahi bu işleri yaparken sınıfta kalmıştı. Süper Lig'in başlayacağı tarih ve ön eleme maçlarının tarihleri belli iken, üç takımın ilk maçlarını ertelemek plansızlığın en önemli örneği olsa gerek…
Planlama dışında, hazır olma bakımından son üç yılın şampiyonu ve iskelet kadro olarak en hazır takım olan Galatasaray, oynadığı hazırlık maçlarında dahi tam randımanlı değildi.
Fenerbahçe, dün akşam sezonun ilk resmî maçına çıkarken sadece yeni transferi Brown ile maça başlamıştı. Üç yeni transferi Mourinho’nun yanındaydı. Kadro, tamamen geçen sezondan kalan ve birbirini tanıyan oyunculardan kuruluydu.
Robin Van Persie’nin ekibi ise sakatlıklardan dolayı, stoperde son bir haftada yapılan iki transferle sahadaydı.İlk 45 dakikada, sarı-lacivertlilerde hiçbir şeyin değişmediği açıkça görülüyordu. Mourinho’nun takımı, rakibini bekleyen ve atak karşılayan bir görünümle maça giriş yaptı.
Hadji Moussa sol koridoru istediği gibi kullanıyor, Fenerbahçe ise oyunu sertleştirmek ten kaçınıyordu. "Prens" Szymanski, topa değmek dışında bir şey yapmıyor; Amrabat, stoperler arasına girip defans bloğunu daraltarak Hollanda futbolunun en sevdiği oyun olan kanat oyununa zemin hazırlıyordu.Rakibine göre daha genç bir takım olan Feyenoord, golü kanat organizasyonuyla bulmuştu. Geçen sezon sarı-lacivertliler, ligde ve Avrupa’da bu tarz golleri sıkça kalelerinde görmüştü.
Amrabat-Fred-Szymanski orta saha üçlüsünün işlemediğini Mourinho dışındaki herkes anlamıştı; Portekizli teknik adam ise bu inadından sezonun ilk maçında da vazgeçmedi.
Oyun kurma, yönlendirme ve atağa çıkma düşüncesi bu üç oyuncunun hiçbirinde olmadığı gibi, oyuncuların yapısı da birbirine oldukça yakın .Sahada, sarı-lacivertliler adına ilkel hâle gelen "çizgiye inip topu havalandırarak El-Nesyri ile buluşturma" fikri vardı. Bu planda dahi çizgiye inen sadece Brown görünüyordu. İrfan Can Kahveci ve Oğuz Aydın, nerede oynadıklarının dahi farkında değildi.
İlk yarı biterken Fenerbahçe iki ihtiyar oyuncusu olan Tadic - Dzeko oyun aklını arar gibiydi. Eksikleri de çok net görülüyordu. Ayağı iyi olan bir kaleci, yönlü bir orta saha, skor yapan bir sol kanat.
İkinci yarıya biraz daha önde baskı ile başlayan sarı-lacivertliler rakip alanda daha çok görülmeye başladığı gibi dönen topları almayı başardı, beklenen isabetli şutlar ise gelmemişti.
Mourinho oyuna iki yeni transferi Jhon Duran ve Semedo’ yu alarak yaptı.Hafif bir kıvılcım yaratsada sarı-lacivertli oyuncular agresif tavrını sahaya yansıtamıyordu.
Agresiflik dışında, oyun kurma görevini üstlenecek bir oyuncuda yoktu. Bu görev için son dakikalarda oyuna Bartuğ Elmaz girmişti. Onun başlattığı pozisyonu, Amrabat sert vuruşla bitirdi.
Son anlarda oyun disiplininden kopan Fenerbahçe, dün akşam aynı kabusu yine yaşadı.
"Delilik aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp her seferinde farklı sonuçlar beklemektir."
Fenerbahçe uzun süredir aynı şeyleri yaparak iyi sonuçlar bekliyor ama çok zor.
